Cd. dyskusji nad usprawnieniem procedury wykonywania orzeczeń ETPCz

22 maja br. rozpoczyna swoje posiedzenie grupa robocza „E” Komitetu ekspertów do spraw reformy Trybunału (GT-GDR-E) Rady Europy. Mandat grupy obejmuje dyskusję nad kwestiami dotyczącymi: zasadności wprowadzenia zmian do Konwencji Europejskiej w celu umożliwienia powołania dodatkowych sędziów Trybunału; przeglądu funkcjonowania doradczego Panelu Ekspertów oceniającego kandydatów na sędziów ETPCz (Advisory Panel of Experts on Candidates for Election as Judge to the European Court of Human Rights); oraz potrzeby wprowadzenia skuteczniejszych metod nadzoru w odniesieniu do państw, które nie wykonują we właściwym czasie orzeczeń Trybunału.

Zakres mandatu grupy zdeterminowany jest postanowieniami Deklaracji z Brighton (patrz szczególnie paragrafy 20e, 25 b oraz 29 d), aczkolwiek punkt agendy dotyczący wprowadzenia nowych środków w celu zwiększenia skuteczności wykonywania wyroków jest elementem szerszej dyskusji intensywnie prowadzonej obecnie w Radzie Europy. Warto zwrócić uwagę szczególnie na jeden z dokumentów, który ma być poddany dyskusji -

GT-REF.ECHR(2013)2rev2 na temat środków w celu usprawnienia wykonywania wyroków i decyzji Trybunału. W dokumencie zebrano przykłady działań już stosowanych przez Komitet Ministrów RE w celu usprawnienia implementacji orzeczeń (np. przygotowywanie przez państwa planów działań dot. poszczególnych kwestii problematycznych. czy przekazywanie spraw do tzw. wzmocnionej procedury wykonywania w przypadkach, gdy państwo nie przedkłada planów działania bądź nie implementuje wyroków w sposób należyty), a także propozycje działań, które nie zostały jeszcze wdrożone, a są na razie przedmiotem dyskusji (np. realizacja postulatu państw, aby KM z większą precyzją wskazywał obszary działań, w których środki podjęte przez państwa w zakresie implementacji są niewystarczające, częściowego zamykania spraw, uproszczenia procedur). Ciekawą propozycję stanowią środki wewnątrzorganizacyjne mające na celu wywarcie większej presji politycznej na państwa (np. wykluczenie państwa uchylającego się od implementacji orzeczeń od możliwości zajmowania przez jego przedstawicieli głównych stanowisk w organizacji, czy organizowania ważnych wydarzeń politycznych), ale wątpliwe jest by państwa zdecydowały się na zaakceptowanie tak daleko idących sankcji.