Sprawa Smith and others v Ministry of Defence przykładem dialogu sądowego pomiędzy Sądem Najwyższym Wlk. Brytanii i ETPC

W ubiegłym tygodniu Sąd Najwyższy Wlk. Brytanii wydał interesujące orzeczenie w sprawach Smith and others v Ministry of Defence, Ellis and another v Ministry of Defence oraz Allbutt and others v Ministry of Defence. To, co wydaje się w orzeczeniu najistotniejsze to fakt, że najwyższa instancja sądowa Wlk. Brytanii zdecydowała się na odejście od swojego wcześniejszego orzecznictwa na rzecz uwzględnienia zasad wypracowanych przez Europejski Trybunał Praw Człowieka w wyroku Al-Skeini p. Wlk. Brytanii.

Postępowanie dotyczy roszczeń dwóch żołnierzy brytyjskich rannych oraz krewnych trzech żołnierzy poległych w czasie działań zbrojnych w Iraku. Wytoczyli oni powództwa odszkodowawcze przeciwko rządowi podnosząc, że żołnierze nie byli dostatecznie wyposażeni, ani przeszkoleni na wypadek sytuacji, w których się znaleźli (dwóch żołnierzy poniosło śmierć w wyniku eksplozji materiałów wybuchowych w czasie, gdy znajdowali się w samochodzie patrolującym, natomiast jeden żołnierz zmarł, a dwóch odniosło ciężkie obrażenia w sytuacji przypadkowego własnego ostrzału czołgów). Przedmiotem ubiegłotygodniowego rozstrzygnięcia była kwestia, czy członkowie brytyjskich sił zbrojnych służący w Iraku znajdowali się w jurysdykcji Wlk. Brytanii w rozumieniu art. 1 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Sędziowie jednomyślnie odpowiedzieli na to pytanie twierdząco. Rozstrzygnięcie nie przesądza jednak odpowiedzialności władz brytyjskich na gruncie art. 2 Konwencji (podstawa złożonych roszczeń), będzie to przedmiotem dalszej oceny i postępowania dowodowego.