Odpowiadając na pytanie prejudycjalne zgłoszone przez austriacki Landesgericht Feldkirch w sprawie Armin Maletic and Marianne Maletic v lastminute.com GmbH and TUI Österreich GmbH., Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że zwrot "[przeciwko] swemu kontrahentowi" w art. 16(1) Rozporządzenia Rady (WE) 44/2001 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Bruksela I) należy rozumieć, w okolicznościach takich jak zaistniałe w sporze, jako obejmujący również kontrahenta organizatora podróży, z którym konsument zawarł umowę, a który ma swoją siedzibę w państwie członkowskim zamieszkania konsumenta.
W badanym sporze dwójka obywateli Austrii, Państwo Maletic, w grudniu 2011 roku wykupiła za pośrednictwem strony internetowej lastminute.com udział w imprezie turystycznej w Egipcie, planowanej na styczeń kolejnego roku. Spółka sprzedająca usługę, zarejestrowana w Monachium, oświadczyła na swojej stronie, że działa w charakterze biura podróży dla organizatora wycieczki - spółki TUI, z siedzibą w Wiedniu ("biuro podróży" w rozumieniu np. Rozporządzenia nr 181/2011 oznacza każdego pośrednika działającego w imieniu pasażera w sprawach zawierania umów transportowych). TUI, po otrzymaniu zgłoszenia z lastminute.com, wystawiło błędne potwierdzenie rezerwacji obejmującej zakwaterowanie w innym hotelu. Dopiero na miejscu odnotowawszy pomyłkę, Państwo Maletic byli zmuszeni do dopłaty 1'036 euro celem zakwaterowania w upatrzonym miejscu. W kwietniu oboje wnieśli pozew do austriackiego sądu o zwrot nadpłaty oraz o zadośćuczynienie za trudy urlopu.
Badający sprawę sąd austriacki stwierdził własną jurysdykcję na podstawie art. 15 Rozporządzenia Bruksela I względem lastminute.com, zarazem uznając, że nie może ono stanowić podstawy prowadzenia sporu przeciwko austriackiemu przedsiębiorcy.
Odpowiadając na pytanie prejudycjalne, Trybunał Sprawiedliwości nie zgodził się z takim podejściem i uznał międzynarodowy charakter sporu z TUI.
Zgodnie z wcześniejszą linią orzeczniczą ETSu, międzynarodowy element sporu oraz międzynarodowa natura stosunku prawnego, stanowiące warunek stosowania przedmiotowych norm jurysdykcyjnych, niekoniecznie muszą wynikać z ingerencji w sprawę większej liczby państw członkowskich. A fortiori Rozporządzenie Bruksela I znajduje zastosowanie w niniejszym sporze, jako że międzynarodowy element sporu jest obecny nie tylko w odniesieniu do lastminute.com, co nie było kwestionowane, ale również do TUI. Zakładając nawet, że transakcja internetowa dokonana przez państwo Maletic w rzeczywistości składała się z dwóch oddzielnych stosunków kontraktowych z biurem oraz z organizatorem podróży, ów drugi stosunek jako nierozłącznie związany z pierwszym, a zatem nie miał charakteru wyłącznie krajowego. Konkluzja taka, zdanie Trybunału, jest się szczególnie uzasadniona w świetle ustępów motywów 13 i 15 wskazanych w Preambule Rozporządzenia, obejmujących w szczególności ochronę konsumentów jako "słabszej strony" umów oraz cel minimalizacji przypadków równoległego prowadzenia postępowań w wyniku których mogłyby zapaść rozbieżne rozstrzygnięcia (par. 26, 28-30).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz