W późnych godzinach nocnych Litewska Prezydencja zdołała doprowadzić do kompromisu w sprawie dyrektywy dotyczącej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków (BRRD), której zasadniczym celem jest zrównoważenie - interesu publicznego w zakresie obciążenia instytucji kredytowych odpowiedzialnością finansową za błędy w realizowanej polityce (bail-in, zob. poniżej), unikając dzięki temu konieczności prowadzenia operacji ratunkowych kosztem podatników, oraz - troski o stabilność całego systemu finansowego (bail-out).
Bail-in
Jednym z najistotniejszych elementów dyrektywy jest tzw. instrument umorzenia lub konwersji długu (bail-in system), mocą którego to wierzyciele poniosą ciężar finansowy ratowania danej instytucji. W pierwszej kolejności straty poniosą udziałowcy banków i właściciele obligacji, a następnie właściciele nieubezpieczonych depozytów powyżej 100'00 euro. Ci ostatni będą jednak chronieni znacznie mocniej, a ich udział w bail-in może być konieczny dopiero po interwencji mechanizmu finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz krajowego gwaranta depozytów. Nienaruszone pozostaną gwarancje niższych depozytów. Reżim bail-in będzie obowiązywać co najmniej do poziomu utraty przez bank 8% aktywów, jednak nawet po przekroczeniu krytycznych progów możliwość korzystania z mechanizmu finansowania ograniczona będzie do pułapu 5% aktywów danej instytucji. W szczególnych sytuacjach państwa członkowskie będą mogły wnosić o zwolnienie pewnych kategorii osób z udziału w umorzeniu lub konwersji długu, jednak nawet wówczas będą obowiązywać wspomniane relacje procentowe strat własnych i zewnętrznego finansowania, a ostateczna decyzja w sprawie ewentualnego zwolnienia będzie należeć do Komisji Europejskiej.
Mechanizm finansowania
Mechanizm finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, który będzie funkcjonować ze składek wnoszonych przez banki, do roku 2025 ma zgromadzić środki w wysokości 1% łącznej wartości gwarantowanych depozytów.
Bail-out
Państwa zgodziły się, że czasem nadal może być pożądanym ratowanie banków z pieniędzy publicznych, przede wszystkim poprzez dokapitalizowanie, jednak działania takie będą dopuszczalne tylko wyjątkowo i dopiero po realizacji bail-in w wysokości 8% aktywów banku. W takich przypadkach możliwość korzystania z systemu gwarancji depozytów zostanie poddana kontroli, celem faktycznego ograniczenia interwencji jedynie do ochrony stosownej klasy właścicieli depozytów.
W ciągu 6 miesięcy od wejścia Dyrektywy w życie EBA opublikuje wytyczne w zakresie ostrożnościowego dokapitalizowania zagrożonych banków (właśnie to stanowiło jedną ze spornych kwestii - przyjęty kompromis dopuszcza udzielenie tego typu pomocy bankom spełniającym minimalne wymogi kapitałowe i po przeprowadzeniu stress testu, FT, EU reaches landmark deal on failed banks), a do 2018 r. Komisja Europejska dokona przeglądu zasadności i efektywności publicznego prowadzenia operacji ratunkowych.
Po technicznym zakończeniu prac kompromis zostanie formalnie zatwierdzony na forum plenarnym Rady UE oraz Parlamentu Europejskiego. Dyrektywa ma wejść w życie 1 stycznia 2015, natomiast instrument umorzenia lub konwersji długu miałby zacząć obowiązywać 1 stycznia kolejnego roku, tj. dwa lata wcześniej niż jeszcze w czerwcu zakładali ministrowie finansów.
Powyższe uzgodnienia stanowią filar dla budowy Jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRM), którego stworzeniu poświęcone będą, zaplanowane jeszcze na grudzień, spotkania ministrów finansów najpierw państw EMU a następnie całej UE (The Washington Post, Euro Bank-Failure Talks Seen Eased by Deal on Writedown Plan). W styczniu 2014 mają się rozpocząć negocjacje dotyczące powołania mechanizmu finansowania (resolution fund) oraz organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (resolution authority).
Zob.:
- European Parliament, Press Release,
- ECOFIN, Release,
- European Commission, Memo/13/1140 (zawierające oświadczenie w sprawie Komisarza ds. Rynku Wewnętrznego i Usług M. Barnier.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz