Mimo ostatniego ożywienia nadziei na zakończenie historii argentyńskiego defaultu z 2001 roku (nasz post nt. porozumienia z Klubem Paryskim), Argentynie przyszło ostatnio pogodzić się z szeregiem dalszych rozczarowań, o czym kilkukrotnie pisaliśmy.
Tym razem trybunał arbitrażowy ICSID w sprawie SAUR International SA v. Republic of Argentina (ICSID Case No. ARB/04/4 - publicznie dostępne są tylko decyzje z 2006 i 2012 r.) stwierdził, że niewywiązanie się władz lokalnych z warunków koncesji, a przede wszystkim zamrożenie wysokości opłat za korzystanie z usług przedsiębiorcy, stanowiło wywłaszczenie inwestycji i nakazał zapłatę 39,99 mln USD odszkodowania wraz z 6% oprocentowaniem od 2008, tj. łącznie 59 mln USD.
Jest to kolejna w tym roku porażka Argentyny w sporze dotyczącym odebrania koncesji włoskiemu przedsiębiorstwu wodno-kanalizacyjnemu po styczniowej odmowie komitetu ad hoc unieważnienia wyroku sądu arbitrażowego z 2011 roku w sprawie Impregilo S.p.A. v. Argentine Republic (ICSID Case No. ARB/07/17).
***
W 1998 r. SAUR wniosło wkład w wysokości 72,4 mld USD do spółki wodno-kanalizacyjnej Obras Sanitarias de Mendoza (OSM), właściciela koncesji administracyjnej w prowincji Mendoza. Począwszy od tego roku obie strony dopuszczały się naruszeń warunków koncesyjnych, a w 2002 roku - w związku z niewypłacalnością Argentyny - władze odmówiły podniesienia stawek opłat za wodę, do czego były zobowiązane. Ostatecznie w 2010 roku koncesję unieważniono.
Zdaniem Sauri (spółki córki SAUR) działania władz argentyńskich naruszały BIT francusko-argentyński z 1991 roku stanowiąc wywłaszczenie inwestycji, naruszenie standardu równego i sprawiedliwego traktowania, oraz pełnej ochrony i bezpieczeństwa. Sauri wystąpiło o odszkodowanie w wysokości 143,9 mld USD.
Sauri utrzymywało, że pośrednie wywłaszczenie inwestycji przejawiało się w szczególności w:
- odmowie zmiany taryfikatora opłat za świadczone usługi,
- zaniechaniu aktualizacji katastru,
- zaniechaniu płatności subwencji wyrównawczych dla osób w trudnej sytuacji materialnej oraz emerytów,
- podjęciu szczególnych działań doraźnych w czasie kryzysu w 2002 roku,
- niezdolności władz lokalnych zakończenia renegocjacji porozumienia z OSM w uprzednio przyjętym terminie,
- interwencjach administracyjnych państwa.
Argentyny utrzymywała m.in., że OSM zrzekła się możliwości dochodzenia roszczeń w związku z działaniami publicznymi dokonanymi przed podpisaniem MoU między oboma stronami, natomiast odebranie koncesji OSM i przejęcie przez władze lokalne realizacji powierzonych jej zadań było niezbędne dla ochrony interesu publicznego, zdrowia ludności i praw człowieka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz