Polska „broni” raportów przed Komitetem ds. Eliminacji Dyskryminacji Kobiet

W dniach 20.10-7.11. br. odbywa się 59. sesja Komitetu ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet. 22 października w trakcie posiedzenia Komitetu swojego 7 i 8 raportu „broniła” Polska. Raporty zostały złożone 3.09.2010 i obejmują okres od 1.06.2002 do 31.05.2010 r. Delegacji polskiej przewodniczyła Pełnomocnik Rządu ds. Równego Traktowania, pani prof. M. Fuszara. 

Podstawą dzisiejszej dyskusji były raporty złożone przez Polskę, odpowiedź pisemna na pytania nadesłane przez Komitet po analizie raportów oraz informacje dostarczone przez organizacje pozarządowe. Z treści pytań nadesłanych przez Komitet wynika, że był on w szczególności zainteresowany obowiązującym w Polsce prawem antydyskryminacyjnym, zwalczaniem stereotypów związanych z rolą kobiet w życiu społecznym, walką z przemocą wobec kobiet i handlem ludźmi, uczestnictwem kobiet w życiu publicznym oraz zdrowiem prokreacyjnym. W imieniu organizacji pozarządowych swój raport złożyła koalicja KARAT skupiająca 63 organizacje działające na rzecz praw kobiet i sprawiedliwości społecznej (wszystkie dokumenty dostępne są tu).

Już na wstępie widać, że okres, który podlega ocenie Komitetu jest bardzo oddalony w czasie od daty posiedzenia. Zgodnie z postanowieniami art. 18 Konwencji państwa członkowskie zobowiązane są do przedstawiania raportów co 4 lata lub częściej, jeżeli zwróci się o to Komitet. Wynika stąd, że w tym roku upływa dla Polski termin przygotowania kolejnego raportu, choć nie zostały jeszcze rozpatrzone dwa poprzednie.

Pod koniec sesji Komitetu można oczekiwać rekomendacji końcowych w stosunku do Polski.

Dzisiejsza obrona sprawozdań zbiega się z doniesieniami prasowymi o wniesieniu do Komitetu pierwszej skargi przeciwko Polsce. Skargę do Komitetu złożyło Polskie Towarzystwo Prawa Antydyskryminacyjnego. Skarży Polskę za to, że prokuratura nie chce ścigać przestępstwa pochwalania gwałtu zawartego w pewnym samouczku języka angielskiego, przepisy zamykają do tego drogę organizacjom pozarządowym, a państwo toleruje rozpowszechnianie stereotypu, wedle którego kobietom gwałt sprawia przyjemność, a przemoc wobec nich jest społeczną normą (cały tekst opublikowany w Gazecie Wyborczej tu). Warto jednak zauważyć, że zgodnie z art. 2 Protokołu dodatkowego do Konwencji, tworzącego mechanizm skarg indywidualnych, zawiadomienia mogą być składane przez jednostki lub grupy jednostek, które podają się za ofiary naruszenia przez państwo któregokolwiek z praw wymienionych w Konwencji. Odnosząc się do informacji prasowych zawartych w skardze trudno jest jednak ocenić, który z przepisów Konwencji stał się podstawą skargi. Na pierwszy rzut oka wygląda ona niestety na niedopuszczalną…