Komitet bazylejski opublikował finalny standard Wskaźnika stabilnego finansowania (Net Stable Funding Ratio, NSFR), stanowiący jeden z kluczowych elementów reformy Bazylei III. Celem NSFR jest wymuszenie na bankach utrzymywania stabilnej struktury finansowania względem ich struktury aktywów oraz pozycji pozabilansowych. Ma to podnieść bezpieczeństwo finansowania na wypadek spadku płynności stanowiącej zagrożenie dla danego banku, a potencjalnie stanowiącego źródło ryzyka systemowego. NSFR ma przede wszystkim ograniczyć praktykę krótkoterminowego finansowania hurtowego. W dokumencie BCBS, Basel III: the net stable funding ratio określono standard NSFR oraz ustanowiono harmonogram jego implementacji obejmujący częstotliwość obliczania i raportowania wysokości NSFR oraz zakres stosowania.
Wskaźnik NSFR, czyli (Dostępna wartość finansowania stabilnego)/(Wymagany poziom finansowania stabilnego), musi być nie mniejszy niż 100%. Dostępność finansowania jest przy tym rozumiana jako relatywna stabilność określonego źródła finansowania klasyfikowanych w jednej z 5 kategorii (którym odpowiednio przypisano mnożniki 100%, 95%, 90%, 50% lub 0%. Wskaźnik NSFR został wypracowany na bazie dokumenty BCBS z września 2008 roku, Principles for Sound Liquidity Risk Management and Supervision.
W kontekście zachęt banków do stabilnego zarządzania ryzykiem płynności warto przypomnieć, że wg. najnowszych konkluzji EBA z europejskiego stress testu banków spośród 123 banów UE w przypadku trzyletniej recesji wskaźnika CET1 powyżej minimalnego pułapu 5.5% nie utrzymałyby 24 banki UGW (EBA, EBA publishes 2014 EU-wide stress test results, oraz 2014 EU-wide stress test results z podziałem na kraje). Średni wskaźnik CET1 dla unijnych banków, w okresie sprawdzianu, spadł z 11.1% do 8.5%.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz