Męska drużyna ministra Czaputowicza, czyli o tym, jak bardzo kobiet nie ma w polityce zagranicznej RP

Za kilka dni miną 3 miesiące odkąd ministrem spraw zagranicznych został prof. dr hab. Jacek Czaputowicz. Można więc przyjąć, że skład jego gabinetu już się ustabilizował.  Wśród jego wiceministrów znaleźli się:

Konrad Szymański

Marek Magierowski

Bartosz Cichocki

Piotr Wawrzyk

Andrzej Papierz

Maciej Szymański.

Nie wdając się w ocenę merytoryczną powyższych osób (choć czasy, kiedy departamentem prawno-traktatowym kierowali wybitni prawnicy międzynarodowi można już tylko wspominać z rozrzewnieniem) zauważalne, a wręcz bijące po oczach jest jedno - na stanowiskach kierowniczych najwyższego szczebla nie ma ani jednej kobiety. Null. Zero. 

Z taką sytuacją nie mieliśmy do czynienia od dawna i trzeba przyznać, że w tych okolicznościach trudno się spodziewać, aby Polska była orędownikiem praw kobiet - nie bylibyśmy bowiem wiarygodni w tej roli.

Jak jest na niższych szczeblach? Kobiety znajdziemy na następujących stanowiskach: 

dyrektor Protokołu Dyplomatycznego - Irena Lichnerowicz-Augustyn

dyrektor Departamentu Komitetu ds. Europejskich - Karolina Ostrzyniewska

dyrektor Departamentu Unii Europejskiej - Małgorzata Kałużyńska

dyrektor Departamentu Prawa Unii Europejskiej - Katarzyna Majcher

dyrektor Departamentu ds. Postępowań przed Międzynarodowymi Organami Ochrony Praw Człowieka - Justyna Chrzanowska

dyrektor Departamentu ds. Ameryki - Anna Perl

dyrektor Departamentu ds. Współpracy Rozwojowej - Aleksandra Piątkowska

dyrektor Departamentu Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej - Małgorzata Wierzejska

dyrektor Biura Dyrektora Generalnego -Magdalena Bogdziewicz

dyrektor Biura Administacji - Ewa Fieduszkin-Sosnowska

dyrektor Biura Finansów -Elżbieta Kalibarczyk-Chochół

dyrektor Biura Spraw Osobowych -Izabela Wodłejko-Chwastowicz.

A zatem niżej jest lepiej. Zgryźliwie można skomentować, że do roboty kobiety się i nadają, ale do decydowania o kierunkach polityki już nie bardzo. Zresztą nie odnalazłyby się w dyskusji np. z taką Radą Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych (skład tutaj), w której oczywiście zasiadają sami mężczyźni.

Z góry uprzedzę argumenty, że liczy się meritum, że po prostu nie ma kobiet z odpowiednią wiedzą, że nie ma kobiet z odpowiednim doświadczeniem. Tak nie ma, bo jak one mają zdobyć to doświadczenie skoro na wysokie stanowiska w MSZ nie są powoływane? 

Polska ignoruje zalecenia choćby Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych, której jest obecnie członkiem, a która jasno wskazuje, że państwa powinny podjąć wszelkie wysiłki, by kobiety włączać w tworzenie polityki, zwłaszcza, jeśli chodzi o kwestie bezpieczeństwa, pokoju itp., aby zwiększyć liczbę kobiet wśród mediatorów (zobacz np. S/PRST/9 z 15 czerwca 2016 r.).

No cóż na gabinet podobny do tego, jaki ma np. Sekretarz Generalny ONZ, gdzie obecnie na 45 stanowisk, 25 zajmują kobiety, przyjdzie nam jeszcze poczekać.

Przypomnę również, że zastępcą SG jest obecnie Amina Mohammed - świetnie wykształcona kobieta i co ciekawe - matka sześciorga dzieci. A zatem drogie Panie  -  wszystko przed nami! Damy radę:)