Końcowy raport Independent International Fact-Finding Mission on Myanmar

W zeszłym tygodniu ukazał się końcowy raport Independent International Fact-Finding Mission on Myanmar, utworzonej rezolucją Rady Praw Człowieka ONZ. W raporcie Misja stwierdziła, że istnieją wystarczające dowody, aby dowódcom Tatmadaw (wojskowej części rządu Mjanmy) postawić zarzut ludobójstwa popełnionego w stanie Mjanmy, Rakhine (par. 87 raportu).

Według Misji sprawcom zbrodni popełnionych w stanie Rakhine można przypisać zamiar popełnienia zbrodni ludobójstwa (genocidal intent) mając na uwadze retorykę nienawiści, wypowiedzi dowódców i bezpośrednich sprawców zbrodni, politykę wykluczenia mającą doprowadzić do zmiany struktury demograficznej stanu Rakhine, stopień organizacji w popełnianiu zbrodni sugerujący działanie według przyjętego planu oraz ogromną skalę i brutalność zbrodni (par. 85). 

Ponadto, Misja uznała także, że dowódcy Tatmadaw dopuścili się zbrodni przeciwko ludzkości, jak również zbrodni wojennych w czasie niemiędzynarodowego konfliktu zbrojnego toczącego się w przynajmniej trzech stanach Mjanmy (par. 88-89).

Co ciekawe, w konkluzjach raportu stwierdzono, że „społeczność międzynarodowa, za pośrednictwem ONZ powinna podjąć wszelkie dyplomatyczne, humanitarne i pokojowe środki, aby pomóc Mjanmie w poniesieniu odpowiedzialności za ochronę swojej ludności przed ludobójstwem, zbrodniami przeciwko ludności i zbrodniami wojennymi. [Społeczność międzynarodowa] Powinna podjąć zbiorową akcję w zgodzie z Kartą Narodów Zjednoczonych, jeśli to niezbędne” (par. 103a). To ostatnie zdanie wyraźnie sugeruje, że twórcy raportu uznali, że RB ONZ na podstawie art. 42 KNZ mogłaby uznać sytuację w Mjanmie za zagrożenie dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa i zdecydować nawet o podjęciu zbiorowej interwencji zbrojnej w tym państwie.

W konkluzjach raportu Misja wskazała również, że RB ONZ powinna przedłożyć sprawę zbrodni popełnionych w Mjanmie MTK lub alternatywnie stworzyć trybunał karny ad hoc, który zająłby się tą sprawą. Rekomendowała także, aby Rada Bezpieczeństwa nałożyła sankcje na tych, których są odpowiedzialności za zbrodnie, jak również wprowadziła embargo na dostawy broni do Mjanmy (par. 102b). Dopóki jednak sprawą nie zajmie się Rada Bezpieczeństwa, Zgromadzenie Ogólne lub Rada Praw Człowieka powinny ustanowić niezależny mechanizm, który zająłby się zgromadzeniem i zabezpieczaniem dowodów popełnionych zbrodni (art. 102c).