Skrajnie prawicowa Alternatywa dla Niemiec (AfD) nieskuteczna przed ETPC

ETPC kolejny raz zajmował się skargą prawicowej partii Alternatywa dla Niemiec (AfD). Tym razem partia poskarżyła się na podstawie art. 10 (prawo do swobody wypowiedzi) i 11 (prawo do swobody zrzeszania się) Konwencji w związku z zakazem dyskryminacji, że Federalny Urząd Ochrony Konstytucji informując w styczniu 2019 r. opinię publiczną, że planuje badanie wypowiedzi członków partii AfD i powiązań partii z grupami radykalnymi. rzuca podejrzenia na partię, iż prowadzi on działalność niezgodną z Konstytucją, co  prowadzi do stygmatyzacji partii i de facto zakazu jej działalności. 

Skarga została oddalona z powodu niewykorzystania krajowych środków odwoławczych. ETPC podkreślił, że niesłuszne były zarzuty partii jakoby prawo krajowe nie zapewniało jej odpowiedniej ochrony. W szczególności potwierdzał to fakt, że w lutym 2019 r. Sąd Administracyjny w Kolonii orzekł na korzyść partii uznając, iż w prawie krajowym nie ma podstaw prawnych, by traktować ją jako "wstępnie podejrzanego" i informować opinię publiczną o planowaniu działań dotyczących oceny zgodności działalności członków partii z prawem. 

Działania AfD i w reakcji odpowiedź na nią władz niemieckich były już kilkukrotnie przedmiotem skarg do ETPC. W mediach niemieckich nieustająco toczy się dyskusja na temat zasadności poddania jej obserwacji przez kontrwywiad. Także politycy CDU/CSU tradycyjnie prezentujący postawy konserwatywne, domagają się ostrzejszej i krytycznej dyskusji politycznej o działalności AfD, z której w powszechnej opinii płynie wsparcie dla prawicowego radykalizmu. Orzecznictwo sądów krajowych i ETPC musi jednak określić granice dopuszczalnej inwigilacji członków partii. 

Pisząc o problematyce inwigilacji warto mieć na uwadze, że w najbliższych dniach przed ETPC będą miały miejsce rozprawy w dwóch sprawach dotyczących prowadzenia przez władze działalności kontrwywiadowczej: Big Brother Watch i inni v. Zjednoczone Królestwo oraz Centrum för rättvisa v. Szwecja. Orzeczenia w tych sprawach niewątpliwie przyczynią się do precyzyjniejszego określenia granic dopuszczalnej działalności władz w zakresie kontrolowania korespondencji elektronicznej, otrzymywania danych od dostawców usług elektronicznych czy przekazywania pozyskanych informacji obcym wywiadom.