Wspomnienie o prof. Andrzeju Wasilkowskim

1 marca zmarł Profesor zwyczajny dr hab. Andrzej Wasilkowski. Profesor był synem sędzi Izby Cywilnej SN, Minister Sprawiedliwości Zofii Wasilkowskiej i profesora Jana Wasilkowskiego – Rektora UW, I Prezesa SN. Wychował się w rodzinie o silnych tradycjach lewicowych. To kształtowało Jego stosunek do człowieka, wrażliwość społeczną oraz otwartość na poglądy i gotowość do dyskusji.

Profesor był absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, na którym też uzyskał stopień doktora nauk prawnych. Przez całe prawnicze życie zawodowe związany był z Instytutem Nauk Prawnych (d. Instytutem Państwa i Prawa) Polskiej Akademii Nauk. Pracując w Instytucie uzyskał stopień doktora habilitowanego i tytuły profesora nadzwyczajnego oraz profesora zwyczajnego. W latach 1991–1996 pełnił obowiązki Dyrektora Instytutu Nauk Prawnych, przez wiele lat był członkiem Rady Naukowej Instytutu, kierował w nim zakładem.

            W cieszących się najwyższą renomą naukową publikacjach podejmował pełne spektrum problemów prawa międzynarodowego publicznego. Wśród nich szczególne miejsce zajmowała problematyka organizacji międzynarodowych; jej poświęcił dysertację doktorską i rozprawę habilitacyjną, na niej skupiał się w najnowszych publikacjach. Uczestniczył i organizował życie akademickie, m.in. jako promotor i recenzent w postępowaniach awansowych. Był uczniem Sędziego Manfreda Lachsa.

            Profesor Wasilkowski przez wiele lat kierował Doradczym Komitetem Prawnym przy Ministrze Spraw Zagranicznych, był członkiem Rady Legislacyjnej oraz Rady Naukowej Instytutu Badania Prawa Sądowego.

            Jego życie zawodowe obfitowało w doświadczenia, którymi można by obdarzyć kilka osób. Był prawnikiem, ale też dziennikarzem (Pokolenie, Dookoła Świata, Życie Warszawy) i marynarzem.

            Profesor był otwarty na ludzi i ciekawy świata.

Czuję się zaszczycony przyjaźnią, którą mnie obdarzał.

Jerzy Menkes