Guest post: Czy NATO i UE są „wspólnotą bezpieczeństwa”?

 

W ostatni piątek (27 marca br.) naczelni dowódcy sił zbrojnych Australii, Danii, Grecji, Holandii, Japonii, Kanady, Korei Pd., Niemiec, Wielkiej Brytanii, Włoch i USA wystosowali „Wspólne oświadczenie[1]” poniższej treści:

„Jako Szefowie Obrony potępiamy użycie śmiercionośnej siły przeciwko nieuzbrojonym ludziom przez Siły Zbrojne Związku Myanmar i związane z nimi służby bezpieczeństwa.  Profesjonalne wojsko przestrzega międzynarodowych standardów postępowania i jest odpowiedzialne za ochronę - a nie krzywdzenie - ludzi, którym służy.  Wzywamy Siły Zbrojne Myanmaru do zaprzestania przemocy i pracy nad przywróceniem szacunku i wiarygodności wśród mieszkańców Myanmaru, które utraciły w wyniku swoich działań”.

Zamachem stanu i krwawymi represjami przeciwko Birmańczykom kieruje głównodowodzący generał Min Aung Hlang[2].

Pod „Oświadczeniem” podpisali się naczelni dowódcy, tylko, niektórych państw członkowskich Sojuszu Północnoatlantyckiego, UE oraz strategicznych sojuszników z regionu Indo-Pacific. Wcześniej z podobnymi oświadczeniami wystąpili najwyżsi dowódcy Indonezji i Singapuru.

Brak podpisów pod Oświadczeniem naczelnych dowódców sił zbrojnych pozostałych państw-członków Sojuszu i UE wskazuje albo na nieprzyjęcie zaproszenia do podpisania, czyli niepodzielanie przez nich oceny czynów – wartości leżących u podstaw Traktatu waszyngtońskiego albo na niezaproszenie (nieznanej) grupy państw do współpracy. Każda, z tych, możliwość dowodzi osłabienia wewnętrznej spójności Sojuszu i UE.

 

 Prof. dr hab. Jerzy Menkes

---

[1] https://www.defense.gov/Newsroom/Releases/Release/Article/2552778/joint-statement-of-chiefs-of-defense-condemning-military-sponsored-violence-in/

[2] https://www.defense.gov/Explore/News/Article/Article/2552774/international-chiefs-of-defense-condemn-use-of-lethal-force-in-burma/