Jednym z wątków naszego cyklu postów Pokłosia Achmea jest powracające pytanie, czy niezgodność wewnątrz-unijnych traktatów inwestycyjnych (BITów) z prawem UE obejmuje także arbitraż na podstawie Traktatu Karty Energetycznej (TKE). Stanowiska w tej kwestii pozostają spolaryzowane, czego najlepszym odzwierciedleniem jest fakt, że TKE został wyłączony z zakresu niedawnego plurilateralnego traktatu o wypowiedzeniu wewnątrz-unijnych BITów (nasz post).
Kolejnym argumentem przemawiającym na rzecz dalszego obowiązywania klauzuli arbitrażowej z TKE może się okazać zakończenie postępowania przed szwedzkimi sądami ws. wykonania wyroku arbitrażowego Novenergia II v. Spain.
Postępowanie arbitrażowe zakończyło się w lutym 2018 r. zasądzeniem na rzecz inwestora 62 mln USD odszkodowania. Trybunał odrzucił bowiem zarzuty jurysdykcyjne Hiszpanii w przedmiocie sprzeczności z prawem unijnym i stwierdził naruszenie standardu FET.
W tej sytuacji Hiszpania wystąpiła do szwedzkiego sądu, właściwego ze względu na miejsce arbitrażu, o uchylenie wyroku. W maju 2018 r. sąd wprawdzie zawiesił wykonanie wyroku (taka sama decyzja zapadła przed sądem nowojorskim w styczniu 2020 r.), jednak oddalił wniosek o wystąpienie do TS UE z pytaniem prejudycjalnym.
W związku z nowymi okolicznościami Hiszpania ponownie wystąpiła o skierowanie sprawy zgodności z prawem unijnym do Trybunału, jednak i tym razem bezskutecznie (IAR, SWEDISH COURT REJECTS SPAIN’S SECOND REQUEST FOR A PRELIMINARY RULING ON THE VALIDITY OF INTRA-EU ECT ARBITRATION). Zarazem sąd wyraził zgodę na przedłożenie pisemnego stanowiska w sprawie przez Komisję Europejską (być może KE zostanie również dopuszczona do fazy ustnej postępowania).
Wyczekiwane przez wielu rozstrzygnięcie szwedzkiego postępowania może mieć zatem dalekosiężne skutki, w tym wnosząc wkład w ukształtowanie amerykańskiej linii orzeczniczej w tym zakresie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz