TS: Rozporządzenie Bruksela I nie reguluje kwestii uznawania ani wykonywania orzeczeń arbitrażowych

W wyroku z 13 maja ws. C‑536/13 Gazprom, Trybunał przychylił się do argumentu Rzecznika Generalnego Melchior Wathelet (nasz post tutaj), że zgodnie z art. 1(2)(d) Brukseli I, Rozporządzenie to nie obejmuje sądownictwa polubowne (par.28), a zatem to do sądu krajowego należy ewentualne uwzględnienie anti-suit injunction.

W kontekście obaw podnoszonych przez sąd odsyłający - litewski SN, wedle którego 

anti-suit injunction wydany przez trybunał arbitrażowy zagraża skuteczności (effet utile) rozporządzenia nr 44/2001, ponieważ "może ograniczyć korzystanie przez ten sąd z kompetencji do samodzielnego stanowienia w przedmiocie własnej właściwości do rozpatrywania sprawy objętej zakresem stosowania omawianego rozporządzenia" (par.31), 

Trybunał przypomniał, 

że w świetle wyroku Allianz i Generali Assicurazioni Generali (C‑185/07, sprawa West Tankers) sąd innego państwa członkowskiego nie ma prawa wydania korzystania z takiego środka (par. 32). 

Nakaz powstrzymania się od dalszego rozpatrywania sprawy, tj. korzystania z compétence de la compétence na podstawie Rozporządzenia, godziłby w zaufanie, "które państwa członkowskie pokładają nawzajem w swoich systemach prawnych oraz w organach sądowych" (par. 34, 37), a który to fundament, jak wskazywaliśmy poprzednio, Rzecznik Generalny uznał za nieobecny w odniesieniu do postępowań arbitrażowych. Zatem w przeciwieństwie do sprawy West Tankers, Bruksela I co do zasady nie stoi na przeszkodzie uznania i wykonania wyroku arbitrażowego, co nie oznacza, że ten ostatni może sąd krajowy do tego zmusić.

Ewentualne ograniczenia kompetencji sądu krajowego mogą bowiem wynikać z prawa krajowego lub Konwencji nowojorskiej w kwestiach wykraczających poza zakres regulacji Brukseli I (par. 42); w tym ostatnim przypadku, w myśl art. 77(1) Rozporządzenia, jego stosowanie pozostaje bez uszczerbku dla stosowania innych konwencji (par. 43).

Ponieważ spór podlegał Rozporządzeniu 44/2001, Trybunał w ogóle nie odniósł się do argumentu Rzecznika Generalnego, który argumentował, że intencja państw wyłączenia z zakresu przedmiotowego postępowań arbitrażowych została dobitnie potwierdzona w motywie 12 Preambuły Bruksela I bis (o jej wejściu w życiu pisaliśmy w styczniu).

Sędzią sprawozdawcą w sprawie był prof. Marek Safjan.