Post stanowi zwieńczenie cyklu „Europejski Trybunał Praw Człowieka – Federacja Rosyjska”.
Przypomnijmy, że dotychczasowe części dotyczyły następujących zagadnień: wolności zgromadzeń, wykonania wyroku ETPCz w sprawie Anczugowa i Gładkowa oraz wolności sumienia i wolności wyznania. Są one dostępne: tu, tu, oraz tu.
****
Pytanie o aktualne miejsce EKPCz w systemie prawnym państwa rosyjskiego, a tym samym wyrażającym ją dorobku orzeczniczym ETPCz, należy poprzedzić kilkoma uwagami o charakterze retrospektywnym. Wejście w życie 5 maja 1998 r. EKPCz wobec Federacji Rosyjskiej poprzedziło szereg istotnych zmian o charakterze dostosowawczym. Abstrahując od kwestii politycznych związanych z członkostwem Rosji w Radzie Europy (daty złożenia dokumentów akcesyjnych oraz przystąpienia do organizacji odpowiednio: 7 maja 1992 r. oraz 28 lutego 1996 r.), w szczególności wojny w Czeczenii czy obecności rosyjskich sił zbrojnych w Naddniestrzu, rewolucyjne zmiany dotknęły rosyjski porządek prawnych okresu transformacji ustrojowej. Efektem blisko trzyletnich prac dwustronnych grup eksperckich były rekomendacje udzielone Rosji przez Zgromadzenie Parlamentarne RE. Obejmowały one m. in. konieczność dostosowania prawa karnego, w tym zniesienia wykonywania kary śmierci w warunkach pokoju, aktów prawnych określających ustrój adwokatury oraz organów ochrony prawnej (prokuratura, ombudsman), zmian w zakresie organizacji i nadzoru nad jednostkami penitencjarnymi, zwłaszcza ośrodkami detencji prowadzonymi przez Federalną Służbę Bezpieczeństwa, urzeczywistnienia konstytucyjnego prawa do swobody przemieszczania i wyboru miejsca zamieszkania, zwrotu majątku organizacjom religijnym czy przyjęcie dorobku konwencyjnego Rady Europy zawartego poza EKPCz (mniejszości narodowe, języki regionalne, samorząd terytorialny, ekstradycja, pomoc prawna w sprawach karnych, przeciwdziałanie praniu brudnych pieniędzy – zob. PACE, Opinion 193 (1996), Application by Russia for membership of the Council of Europe, tekst dostępny tu).