Druga opinia doradcza ETPC na podstawie Protokołu nr 16 - sprawa Roberta Koczariana

Europejski Trybunał Praw Człowieka wydał właśnie drugą opinię doradczą na podstawie Protokołu nr 16 do EKPC, który wszedł w życie w 2018 r. Przypomnijmy, że Protokół wprowadza nową kompetencję dla Trybunału, upoważniając go do wydawania opinii doradczych dotyczących interpretacji Konwencji na zapytania najwyższych sądów i trybunałów w zawisłych przed nimi sprawach. Obecni stronami Protokołu jest 15 państw, a ponadto podpisało go kolejnych 7. 

Tym razem pytanie skierował Trybunał Konstytucyjny Armenii. Dotyczyło wątpliwości, jakie pojawiły się w postępowaniu karnym prowadzonym przeciwko byłemu Prezydentowi Robertowi Koczarianowi, któremu postawiono zarzuty związane z domniemaną próbą obalenia w 2008 r. porządku konstytucyjnego.

TK skierował do ETPC cztery pytania. Dwa pierwsze ETPC pozostawił bez odpowiedzi, uznając, że brak było jakiegokolwiek bezpośredniego związku między pytaniami a zawisłą sprawą. Pytania miały bowiem całkowicie abstrakcyjny charakter i nie dotyczyły przepisów Konwencji, które mogłyby znaleźć zastosowanie w sprawie. Pytania były sformułowane w następujący sposób:

“1) Does the concept of ‘law’ under Article 7 of the Convention and referred to in other Articles of

the Convention, for instance, in Articles 8-11, have the same degree of qualitative requirements

(certainty, accessibility, foreseeability and stability)?

2) If not, what are the standards of delineation?

Trzecie pytanie Trybunału Konstytucyjnego dotyczyło tego, czy przepis definiujący przestępstwo poprzez odwołanie do aktu prawnego wyższej rangi (Konstytucji) spełnia wymagania Konwencji dotyczące pewności, dostępności, przewidywalności i stabilności mającego zastosowanie prawa.

Trybunał stwierdził, że technika legislacyjna polegająca na stosowaniu odesłań do aktów wyższej rangi została zastosowana w wielu europejskich porządkach prawnych w odniesieniu do przestępstw dotyczących porządku konstytucyjnego, dlatego też nie można z góry negować jej zgodności z Konwencją. To do sędziego krajowego mającego zastosować te przepisy będzie należała ocena, czy oskarżony miał możliwość, znając treść przepisów prawa karnego, przewidzieć, że za określone czyny grozi mu odpowiedzialność karna.

Czwarte pytanie Trybunału Konstytucyjnego dotyczyło kryteriów wynikających z art. 7 (zakaz karania bez podstawy prawnej) w zakresie tego, że oskarżony jest pociągany do odpowiedzialności na podstawie przepisu nieobowiązującego w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu. W tamtym czasie obowiązywały inne przepisy, znacznie różniące się od wprowadzonych już po spornych wydarzeniach. Odnosząc się do pytania Trybunał przywołał swoje dotychczasowe orzecznictwo dotyczące zmian i reklasyfikacji w przepisach prawnych stanowiących podstawę do formułowania oskarżeń. W szczególności przypomniał o bezwarunkowym zakazie retrospektywnego stosowania przepisów prawa karnego będących na niekorzyść oskarżonego, wskazując, że z kolei w innych sytuacjach sformułował on w swoim orzecznictwie pewne wytyczne, które muszą być brane pod uwagę przez sądy krajowe.

Trybunał nie zdecydował się na dokonanie abstrakcyjnej oceny zawisłej przed sądem krajowym sprawy Koczariana, a wskazał, że w dalszym postępowaniu sąd będzie musiał m.in.: porównać skutki prawne stosowania obu przepisów, w szczególności będzie musiał ustalić, czy wszystkie elementy konstytutywne przestępstwa i inne przesłanki odpowiedzialności karnej zostały spełnione w świetle przepisów prawnych kodeksu karnego obowiązujących w momencie wydarzeń. Sądy krajowe będą musiały uwzględnić szczególne okoliczności sprawy, aby ustalić, czy w świetle wymagań art. 7 Konwencji, przepisy uchwalone po dacie zarzucanych czynów były bardziej czy mniej korzystne dla oskarżonego niż prawo obowiązujące w czasie domniemanego przestępstwa. Jeżeli przepisy późniejsze miały charakter surowszy nie będą mogły mieć zastosowania.

Kanada o krok bliżej do ekstradycji Meng Wanzhou, CFO Huawei, do Stanów Zjednoczonych

W grudniu 2018 r. informowaliśmy o aresztowaniu w Kanadzie Meng Wanzhou, dyrektor ds. finansowych Huawei a zarazem w-ce przewodniczącą zarządu. Sytuacja Pani Wanzhou stała się kolejnym przyczynkiem do amerykańsko-chińskiej wojny handlowej (nasz post). W minioną środę sąd w Vancouver oddalił zarzuty aresztowanej przeciwko postępowaniu ekstradycyjnemu (DW, Canadian court rules against Huawei CFO Meng Wanzhou on US extradition).

Departament Stanu USA: Hong Kong utracił autonomię

Sekretarz stanu USA Mike Pompeo oświadczył wczoraj, że zdaniem Departamentu Hong Kong utracił zasadniczą część suwerenności względem Chin. Zdaniem wielu obserwatorów może to stanowić zapowiedź ograniczenia lub pozbawienia Hongkongu specjalnego statusu handlowego i gospodarczego w relacjach z USA (NYT, Hong Kong Has Lost Autonomy, Pompeo Says, Opening Door to U.S. Action). Amerykański ruch stanowi kolejną eskalację napięć w związku z demokratycznymi protestami mieszkańców miasta przeciwko  traktowaniu przez Beijing (nasze ostatnie posty tu, tu czy tu).

Oświadczenie antycypowało o kilka godzin przyjęcie przez chiński parlament ustawy o bezpieczeństwie Hong Kongu penalizującej kwestionowanie władztwa nad terytorium sprawowanego przez Beijing (BBC, Hong Kong security legislation backed by China's parliament).

Stany Zjednoczone rekomendowały Zgromadzeniu Ogólnemu ONZ zwołanie specjalnego posiedzenia celem omówienia sytuacji miasta, jednak Chiny nie wyraziły na to zgody.

USA występują z Traktatu o otwartych przestworzach

Jako przyczyny wystąpienia USA z traktatu Mike Pompeo, Sekretarz Stanu USA, wskazał naruszanie przez Rosję postanowień traktatu oraz wykorzystywanie przez to państwo porozumienia do wywierania nacisku wojskowego na pozostałe strony, w wyniku czego pozostawanie stroną traktatu przestało być w amerykańskim interesie. USA, zgodnie z postanowieniami traktatu, przestaną być stroną umowy za 6 miesięcy (art. XV ust. 2). 

Guest post: USA-WHO

USA-WHO

Amerykańska „korespondencja dyplomatyczna”

Prezydent USA Donald J. Trump w liście z 18 maja 2020 r. (https://twitter.com/realDonaldTrump/status/1262577580718395393/photo/1) do Dyrektora Generalnego (dalej: DG) WHO Tedrosa Adhanoma Ghebreyesusa poinformował, że 14 kwietnia br. zawiesił wpłaty USA na rzecz WHO (USA jest największym płatnikiem, z wkładem 15,9% (2. z wkładem 9,4% jest fundacja Gates’ów)). Uzasadnił decyzję nieadekwatnością reakcji WHO na Covid-19, w powiązaniu z „brakiem niezależności (WHO) od Chin”. Zarzucił WHO, że nie upubliczniła (przekazanych przez Tajwan) informacji na temat przenoszenia się wirusa, zaprzeczyła przenoszeniu się wirusa między ludźmi (14.01) i ogłosiła epidemię z ponad 10 dniowym opóźnieniem (dopiero 30.01), zaś pandemię dopiero 11 marca oraz rozpowszechniała fałszywe informacje na temat wirusa. W opinii prezydenta USA, DG wbrew faktom chwalił Chiny za „przejrzystość” działań i zasługi w powstrzymaniu pandemii. WHO nie wywierała presji na Chiny w sprawie przyjęcia ekspertów i umożliwienia im działania (Chiny w tym czasie paraliżowały działania ekspertów). Dalej D. Trump wskazuje, że WHO stosowała podwójne standardy: - akceptowała zamknięcie Chin i dyskryminację Afrykanów w Chinach; - krytykowała USA za zamknięcie granic i Tajwan za podnoszenie zarzutów (DG określił je rasistowskimi). Chiny nie wykonały zobowiązań członka m.in. w zakresie niezwłocznego poinformowania o zagrożeniu.

Argentyna na krawędzi 9. upadłości

4 lata po zakończeniu 15. letniej epopei sądowej i arbitrażowej (nasz post), Argentyna znowu znalazła się w sytuacji technicznej niewypłacalności. W miniony piątek nie dotrzymała terminu spłaty 500 mln USD odesetek od własnych obligacji (NYT, Argentina Tries to Escape Default as It Misses Bond Payment). 

Doraźne konsekwencje tego zdarzenia mogą zostać ograniczone; najważniejsze pytanie dotyczy jednak losów negocjacji restrukturyzacyjnych dotyczących 66 mld USD długu zagranicznego. Gdyby rozmowy się nie powiodły, państwo to po raz 9. ustanowi moratorium na spłatę międzynarodowych zobowiązań.

Kolejne załamanie finansów publicznych wieńczy dwuletnią recesję, eksplozję inflacji i stopy bezrobocia, a ostatnio ciężkiego żniwa zbieranego przez COVID-19.

Wsparcie dla Argentyny wyrazili m.in. MFW, papież Franciszek, czy grupa 138, ekonomistów (z noblistami Josephem Stiglitzem i Edmundem Phelpsem).

Światowe Zgromadzenie Zdrowia jednomyślnie ws. wspólnej walki z COVID-19

Światowe Zgromadzenie Zdrowia - organ plenarny Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) - przyjęło jednomyślnie rezolucję ws. wspólnej walki z epidemią koronawirusa (WHO, Historic health assembly ends with global commitment to COVID-19 response). Dokument poparty przez przeszło 130 rządów wzywa do wzmożenia wysiłków w walce z COVID-19, do zapewnienia sprawiedliwego dostępu i adekwatnej dystrybucji technologii. Państwa oczekują również przeprowadzenia bezstronnej i dogłębnej analizy światowej reakcji na epidemię, w tym działań zrealizowanych przez WHO.

Dyrektor Generalny WHO Tedros Adhanom Ghebreyesus, AFP 

Abstrahując  od treści rezolucji, na uwagę zasługuje jedność zaprezentowana przez członków . Dokument został bowiem przyjęty w szczególnych okolicznościach uwikłania organizacji w spór między Stanami Zjednoczonymi a Chinami. 

Projekt Umowy o wolnym handlu Wlk. Brytania - UE

Przed kilkoma godzinami Wielka Brytania opublikowała swoją propozcyję traktatu o wolnym handlu, który miałby stanowić podstawę relacji gospodarczych z Unią Europejską po zakończeniu okresu przejściowego. Tekst propozycji negocjacyjnej dostępny jest tutaj.

Wśród szeregu interesujących postanowień, z pewnością uwagę warto zwrócić art. 34(5) zgodnie z którym traktat nie będzie stanowi źródła praw ani obowiązków dla jednostek.

Zupełnie nowa sprawa w MICT???

Parę dni temu poinformowano o aresztowaniu Feliciena Kabugi,  Rwandyjczyka oskarżanego między innymi o popełnienie zbrodni ludobójstwa, współudział w zbrodni,  zmowę w celu popełnienia ludobójstwa i podżeganie do niego w czasie wojny domowej w Rwandzie w 1994 roku. Akt oskarżenia został wydany w 2011 roku przez Międzynarodowy Trybunał Karny dla Rwandy, nieistniejący już trybunał ad hoc, którego kompetencje przejął Mechanizm Międzynarodowych Trybunałów Karnych (MICT). Nakaz aresztowania wydano 2 lata później. 

Parę dni temu Kabuga został schwytany we Francji. Zostanie osądzony przez rwandyjską odnogę mechanizmu, która znajduje się w Arushy. Domniemany sprawca jest jednak sędziwym człowiekiem. Urodził się w 1935 roku. Możliwe więc, że nie dożyje finału procesu. 

Mechanizm, który ma osądzić Kabugę (chyba że sprawa zostanie przekazana sądowi krajowemu, na co pozwala statut, zgodnie z jego art. 6)  nie może wszczynać nowych spraw, ale może osądzić osoby oskarżane przez trybunał rwandyjski  a to własnie kazus Kabugi.

Więcej informacji tu: https://unictr.irmct.org/en/cases/ictr-98-44b
Statut mechanizmu:
https://www.irmct.org/sites/default/files/documents/101222_sc_res1966_statute_en.pdf

Roberto Spano nowym Prezesem ETPC

Od dziś Prezesem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka będzie sędzia z ramienia Islandii Roberto Spano. Dotychczasowy Prezes Linos-Alexandre Sicilianos, zakończył swoją misję 17 maja.
Spano pełni funkcję sędziego od listopada 2013, był już Przewodniczącym Sekcji oraz Vice Prezesem Trybunału (od 5 maja 2019 r.).
Prezes Spano słynie ze swojej aktywności akademickiej, jest autorem wielu publikacji, w tym znany jest z wprowadzenia pojęcia "Age of Subsidiarity", które ma opisywać nową fazę w ewolucji działalności Trybunału. Postulat podziału odpowiedzialności za skuteczność strasburskiego systemu ochrony praw człowieka pomiędzy wszystkich aktorów a nie obciążanie nią jedynie Trybunału, to nie jedyny wyzwanie, które stoi teraz przed ETPC.
Nowemu Prezesowi życzymy więc wiele wytrwałości i sukcesów!

Komisja Europejska wszczyna postępowanie naruszeniowe przeciwko Finlandii i Wlk. Brytanii ws. wewnątrzunijnych BITów

Przed kilkoma dniami informowaliśmy o zawartym przez 23 państwa członkowskie UE traktacie ws. wypowiedzenia wewnątrzunijnych traktatów inwestycyjnych (BITów). W gronie państw, które tym samym zrealizowały zalecenia Komisji Europejskiej nie znalazły się m.in. Austria, Finlandia, Irlandia, Szwecja i Wlk. Brytania.

Odpowiednio Komisja powiadomiła Finlandię i Wlk. Brytanię o wszczęciu postępowania o naruszenie zakazu dyskryminacji zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości ws. Achmea. Zgodnie z komunikatem państwa te nie podjęły bowiem jakichkolwiek kroków negocjacyjnych zmierzających do wypowiedzenia BITów. 

Z pozostałych państw tej grupy Irlandia nie jest aktualnie stroną tego rodzaju traktatów. Pozostałe potencjalnie mogą prowadzić odnośne negocjacje, co uzasadniołoby brak działania KE.

Barbarzyński atak w Afganistanie

We wtorek 12 maja w stolicy Afganistanu Kabulu na oddziale położniczym szpitala Dasht-e-Barchi, który wspierają Lekarze bez Granic, doszło do przerażającego ataku. Grupa uzbrojonych mężczyzn weszła na oddział i systematycznie zabijała rodzące i będące w połogu kobiety (zob. informacje tutaj, tutaj, tutaj). Zginęły 24 osoby.

Nie wiadomo, kto stoi za tym atakiem (Talibowie się nie przyznają; nie jest jasne stanowisko państwa islamskiego - na razie przyznali się "jedynie" do dokonania w tym samym dniu ataku w czasie pogrzebu w Nangarhar, w wyniku którego zginęły 32 osoby), jednak z owego bestialstwa płyną następujące wnioski:

- mimo apeli np. Sekretarza Generalnego ONZ na Światowym Szczycie Humanitarnym w 2016 r. oraz różnego rodzaju akcji w stylu Health Care in Danger Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, szpitale coraz częściej nie są traktowane jako dobra chronione

- atakowani są coraz słabsi, mimo teoretycznie rozszerzonej ochrony wynikającej z przepisów prawa (przykładowo konwencje genewskie z 1949 r. oraz protokoły dodatkowe do nich z 1977 r. wielokrotnie wskazują na szczególne potrzeby kobiet oraz dzieci - zob. art. 27, 38, 76, 85, 98, 124, 132 KG IV; art. 76-78 PD I; art. 4-5 PD II) 
Dlaczego tak się dzieje? dlaczego atakuje się kobiety w połogu, kobiety rodzące (jedną z kobiet zabito kilka minut po tym, jak urodziła dziecko)? Właśnie dlatego, że nie mogą się bronić, że nie stanowią jakiegokolwiek zagrożenia, a efekt ataku jest z punktu widzenia danej grupy zbrojnej osiągnięty - szerzenie terroru, nagłośnienie ataku w mediach całego świata, zmuszenie zagranicznej organizacji do ponownego wycofania się z Afganistanu (Lekarze bez Granic nie prowadzili działalności w Afganistanie w latach 2004-2009 po tym, jak zamordowano ich personel w prowincji Badghis)

- szczęśliwie w marcu 2020 r. Izba Apelacyjna Międzynarodowego Trybunału Karnego umożliwiła Prokurator MTK rozpoczęcie postępowania w sprawie zbrodni w związku z konfliktem zbrojnym w Afganistanie, opisany więc wyżej czyn jest objęty jurysdykcją MTK; właśnie takie bestialstwa powinny uświadomić wielu krytykom MTK, dlaczego ta instytucja jest potrzebna - nie chodzi o rozliczanie naruszeń, w których doszło do zniszczenia obiektu przez pomyłkę (błąd), niezachowanie odpowiednich środków ostrożności itp.; ale rozliczanie zbrodni dokonanych z pełną świadomością i wolą pogwałcenia podstawowych zasad
- do ataku doszło w Kabulu, to oznacza, że obecne władze nie kontrolują sytuacji nawet w stolicy; konflikt zbrojny w Afganistanie nadal więc trwa i niekoniecznie wygrywają go siły rządowe; warto o tym pamiętać, gdy przykładowo w Radzie Bezpieczeństwa pojawią się głosy, iż misja w Afganistanie  powinna być zakończona, a pomoc zewnętrzna ograniczona.

Dyrektor Generalny WTO Roberto Azevêdo podał się do dymisji

Rok przed upływem swoją dymisję ogłosił Dyrektor Generalny Światowego Organizacji Handlu (WTO) Roberto Azevêdo. Jak poinformował jego decyzja, podyktowana względami osobistymi, pomoże organizacji "stawić czoła nowej post-COVIDowej rzeczywistości" (RTE, WTO chief Azevêdo to step down one year early).

Dyrektor pozostawia organizację w krytycznym dla niej momencie: dławioną kryzysem instytucjonalnym Ciała Odwoławczego (nasz ostatni post), odczuwającą skutki chińsko-amerykańskiej wojny handlowej, w przede dniu szoków handlowych związanych z Brexitem (nasze posty) i COVID-19 (tutaj).

Tym samym od zeszłego roku do dymisji podali się szefowie wszystkich najważniejszych międzynarodowych organizacji gospodarczych: WTO, MFW i MBOiR (post tutaj). Wszystko to niestety nie sprzyja ani legitymizacji ani stabilności systemu.

Etiopia zestrzeliła kenijski samolot z pomocą humanitarną

W zeszłym tygodniu media informowały o rozbiciu się w Somalii kenijskiego samolotu African Express Airways, wiozącego dla Somalijczyków pomoc humanitarną w związku z walką z koronawirusem. Okazuje się jednak, że katastrofa samolotu nie była wypadkiem spowodowanym wadą maszyny lub błędem pilota, bowiem Etiopia przyznała się do przypadkowego zestrzelenia samolotu. 

Pokłosie Achmea: 23 państwa UE wypowiadają wewnątrz-unijne BITy

Pod koniec stycznia b.r. donosiliśmy o wycieku nieoficjalnej wersji traktatu ws. wypowiedzenia wewnątrz-unijnych traktatów o popieraniu i ochronie inwestycji zagranicznych (BITów). Ostatecznie 5 maja 23 państwa członkowskie, w tym Polska, ów Traktat podpisały (Agreement for the Termination of Bilateral Investment Treaties Between the Member States of the EU, AoT) realizując od dawna zapowiadany plan (nasz posty tu i tu).

Polska wygrywa spór arbitrażowy dot. zniszczenia zabytkowych koszar w Łazienkach

Zburzone zabytkowe carskie koszary przy ulicy 29 listopada, AG

Budynek w 2009 r.: po wyburzeniach pozostała jedynie ściana frontowa, AG

W 2018 r. informowaliśmy o interesującym, proceduralnie i merytorycznie, sporze arbitrażowym ws. Griffin. Podstawą faktyczną sporu było naruszenie przez dewelopera warunków użytkowania wieczystego i decyzji konserwatora zabytków poprzez zniszczenie zabytkowego gmachu koszar w Łazienkach. W ich miejsce deweloper planował budowę apartamentowca.

Jak informuje Prokuratoria Generalna, Polska ostatecznie odniosła zwycięstwo w arbitrażu LCIA w Londynie. Gratulujemy!

Przemówienie prokurator MTK w ONZ

Z powodu epidemii koronawirusa pracownicy Międzynarodowego Trybunału Karnego zgodnie z wolą państwa przyjmującego (Niderlandów) do 19 maja pracują zdalnie, nie odbywają się żadne posiedzenia, odwołano wszystkie wizyty w Trybunale. 

W podobnym trybie pracują także inne międzynarodowe instytucje; wczoraj Prokurator MTK Fatou Bensouda wygłosiła zdalnie swoje przemówienie w ONZ w związku z raportem dotyczącym sytuacji w Libii, do czego jest zobowiązana na podstawie rezolucji Rady Bezpieczeństwa 1970. 

Przemówienie można znaleźć tu.
XIX raport w całości znajdziecie tu.

Przedterminowe odwołanie z urzędu motywowane krytycznymi wypowiedziami w stosunku do rządu stanowi naruszenie EKPC - Laura Kovesi p. Rumunii

Obecna szefowa Europejskiej Prokuratury Laura Kovesi ma nowe powody do zadowolenia. Nie dość, że pod koniec 2019 r. objęła swoją funkcję wbrew sprzeciwowi władz rumuńskich, z którymi pozostawała w ostrym konflikcie, to jeszcze uzyskała korzystny dla siebie wyrok w postępowaniu przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w sprawie dotyczącej jej przedterminowego zwolnienia z funkcji szefowej Krajowego Biura Antykorupcyjnego. W 2018 r. rząd Rumunii doprowadził do usunięcia Kövesi z urzędu (zdaniem krytyków: z powodu obaw przed śledztwami Biura), choć jej kadencja upływała dopiero w 2019 r., co wywołało publicznie wyrażane zaniepokojenie Komisji Europejskiej regresem Rumunii w walce z korupcją. Sprawę tę szeroko opisywały media (np. tu). Mandat Kovesi zakończono przed jego upływem w związku z krytycznymi wypowiedziami szefowej KBA nt. zmian w wymiarze sprawiedliwości wprowadzanych przez rządzącą krajem koalicję. Kovesi zawsze tłumaczyła, że wypowiadana przez nią krytyka wynikała z funkcji, którą sprawowała, a która dawała jej kompetencje do oceny rozwiązań wprowadzanych przez rząd, dotyczących m.in. systemu zwalczania korupcji.

Oceniając sprawę ETPC uznał, że zastosowanie znajdzie art. 6 Konwencji. W warstwie merytorycznej oceny w zakresie rzetelności postępowania, Trybunał zauważył, że rząd nie zakwestionował faktu, iż nie przeprowadzono sądowej kontroli zarzutów skarżącej, która uważała, że urzędu została pozbawiona w wyniku głoszonej krytyki. Trybunał wskazał, że rząd twierdził raczej, że skarżąca nie wykorzystała dostępnych krajowych środków odwoławczych, w szczególności nie odwołując się do sądu administracyjnego przeciw raportowi Ministra Sprawiedliwości, w którym przedstawione były podstawy zwolnienia z pracy. Trybunał zauważył jednak, że Trybunał Konstytucyjny, który zaangażowany został w sprawę, gdy Prezydent odmówił podpisania dekretu o odwołaniu, stwierdził, że raport ministra był uważany za akt wstępny, który sam w sobie nie wywołał żadnych skutków prawnych. Ponadto, zdaniem Trybunału, dokumenty przedstawione przez rząd wykazały, że organizacje pozarządowe próbowały bez powodzenia zakwestionować raport ministra w sądzie. Jak zauważył ETPC, Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że zakwestionowanie dekretu prezydenckiego przed sądem administracyjnym, mogłoby jedynie doprowadzić do zbadania, czy spełnione zostały wymogi formalne związane z przyjęciem dekretu, podczas, gdy sprawa wymagała zbadania materialnej zgodności dekretu z prawem.

Rządowi nie udało się więc przekonać Trybunału, że skarżąca dysponowała krajowym środkiem odwoławczym mającym na celu zbadanie powodów odsunięcia jej ze stanowiska głównego prokuratora w Biurze. Oceniając sprawę w aspekcie art. 6 Trybunał odwołał się do instrumentów prawnych RE i UE podkreślających rosnące znaczenie rzetelności proceduralnej w postępowaniach zmierzających do usuwaniu lub zwalniania prokuratorów. W konsekwencji ETPC uznał, że Rumunia naruszyła samą istotę prawa skarżącej do dostępu do sądu. 

Trybunał uznał także, że w sprawie doszło do naruszenia art. 10 Konwencji gwarantującego prawo do swobody wypowiedzi. Uznał, że istniały dowody pozwalające powiązać korzystanie przez skarżącą z przysługujących jej praw poprzez krytyczne oceny skierowane w stosunku do rządowych projektów legislacyjnych, z zakończeniem jej mandatu. Za nieprzekonujące Trybunał uznał powody zwolnienia przedstawione przez rząd. Między innymi to, że "sprawy wewnętrzne" Rumunii stały się przedmiotem zainteresowania międzynarodowej opinii publicznej - co zdaniem rządu było niekorzystne wizerunkowo. Trybunał podkreślił, że rząd nie był w stanie wykazać, iż zastosowany - najostrzejszy - środek miał na celu ochronę rządów prawa lub inne uzasadnione cele. Zwolnienie było więc bezpośrednio skutkiem korzystania przez skarżącą z wolności słowa. Trybunał stwierdził ponadto, że zastosowanie tak poważnych sankcji, jak w przypadku skarżącej, miało efekt mrożący w zakresie zachowania niezależności wymiaru sprawiedliwości.