26 listopada premier Włoch Mario Draghi i prezydent Francji Emmanuel Macron podpisali Traktat o wzmocnionej współpracy bilateralnej. Zgodnie z konstytucyjnymi prerogatywami traktat w imieniu Włoch podpisał premier, jednak dla podkreślenia doniosłości tego aktu - a także celem wzbudzenia skojarzeń z Traktatem elizejskim z 1963 r. który zapoczątkował bliską współpracę Francji i Niemiec - traktat podpisano w pałacu prezydenta Włoch, dzięki czemu ma być znany jako Traktat kwirynalski. Tym samym zasypane mają zostać nieporozumienia, które w minionym półwieczu dzieliły obie stolice, celem wzmacniania integracji europejskiej i współkształtowania areny międzynarodowej (Le Monde, Entre Emmanuel Macron et l’Italie, une relation en dents de scie ).
 |
| Gazzetta del Sud |
Część akcentuje moment podpisania traktatu tj. przeciągającego się procesu kończenia 16. letnich rządów kanclerz Angeli Merkel, narastających napięć między UE a Polską i Węgrami, ograniczenia zaangażowania USA na kontynencie, a także Brexitu i napięć w relacjach z Chinami i Rosją (Il Messaggero, Trattato Italia-Francia, cosa prevede l'accordo firmato da Draghi e Macron: evitare contese e spingere l’integrazione). W obawie o utratę mocy sprawczej tandemu niemiecko-francuskiego, nowym motorem integracji ma stać się współpraca 2. i 3. gospodarki UGW. Wprawdzie Francja deklaruje, że oś Paryż-Rzym ma uzupełniać, a nie zastąpić współpracę Paryż-Berlin, jednak w powszechnym odczuciu Niemcy w najbliższych miesiącach będą przede wszystkim skoncentrowane na sytuacji krajowej.
Komentując podpisanie traktatu premier Draghi stwierdził, że "nasza suwerenność, rozumiana jako zdolność do kierowania przyszłością według naszego uznania, może być wzmocniona jedynie poprzez wspólne zarządzanie wspólnymi wyzwaniami. Chcemy sprzyjać i przyspieszać proces integracji europejskiej." (Il Sole 24 Ore, Draghi e Macron firmano il Trattato del Quirinale: «Italia e Francia più vicine»).
Obaj przywódcy podkreślili zacieśnienie współpracy dwustronnej w minionych miesiącach m.in. stworzenie zalążka wspólnego korpusu służby cywilnej i koordynację polityki migracyjnej. Oba kraje mają również podzielać wizję rewizji unijnych norm budżetowych, w sposób które "zamiast dławić wzrost gospodarczy będzie lepiej pozwalać na stawianie czoła wyzwaniom", oraz wzmocnionej europejskiej współpracy wojskowej.
Do obszarów wzmocnionej współpracy włączono: politykę europejską i międzynarodową (ze szczególnym uwzględnieniem polityki śródziemnomorskiej i afrykańskiej), politykę bezpieczeństwa i spraw wewnętrznych, politykę obronną i bezpieczeństwa, współpracę gospodarczą i przemysłową, współpracę naukową i badawczą, transformację cyfrową i ekologiczną, współpracę w obszarze kultury i społeczeństwa obywatelskiego, oraz działania na rzecz młodych.
Oba państwa mają odtąd prowadzić stałe konsultacje celem wypracowania wspólnych stanowisk, jeszcze przed zwołaniem posiedzeń Rady europejskiej, podobnie jak obecnie ma to miejsce między Paryżem a Berlinem. Stałą współpracę, szczególnie w kwestiach migracji, mają nawiązać służby policyjne. Wreszcie nie rzadziej niż co kwartał, co najmniej jeden minister z jednego państwa będzie uczestniczyć w posiedzeniu rady ministrów drugiego. Przegląd współpracy ma być dokonywany na dorocznych szczytach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz