1
marca zmarł Profesor zwyczajny dr hab. Andrzej Wasilkowski. Profesor był synem sędzi Izby
Cywilnej SN, Minister Sprawiedliwości Zofii Wasilkowskiej i profesora Jana
Wasilkowskiego – Rektora UW, I Prezesa SN. Wychował się w rodzinie o silnych
tradycjach lewicowych. To kształtowało Jego stosunek do człowieka, wrażliwość
społeczną oraz otwartość na poglądy i gotowość do dyskusji.
Profesor był absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, na
którym też uzyskał stopień doktora nauk prawnych. Przez całe prawnicze życie
zawodowe związany był z Instytutem Nauk Prawnych (d. Instytutem Państwa i
Prawa) Polskiej Akademii Nauk. Pracując w Instytucie uzyskał stopień doktora
habilitowanego i tytuły profesora nadzwyczajnego oraz profesora zwyczajnego. W
latach 1991–1996 pełnił obowiązki Dyrektora Instytutu Nauk Prawnych, przez
wiele lat był członkiem Rady Naukowej Instytutu, kierował w nim zakładem.
W cieszących się najwyższą renomą naukową
publikacjach podejmował pełne spektrum problemów prawa międzynarodowego
publicznego. Wśród nich szczególne miejsce zajmowała problematyka organizacji
międzynarodowych; jej poświęcił dysertację doktorską i rozprawę habilitacyjną,
na niej skupiał się w najnowszych publikacjach. Uczestniczył i organizował życie
akademickie, m.in. jako promotor i recenzent w postępowaniach awansowych. Był
uczniem Sędziego Manfreda Lachsa.
Profesor Wasilkowski przez wiele lat
kierował Doradczym Komitetem Prawnym przy Ministrze Spraw Zagranicznych, był
członkiem Rady Legislacyjnej oraz Rady Naukowej Instytutu Badania Prawa
Sądowego.
Jego życie zawodowe obfitowało w
doświadczenia, którymi można by obdarzyć kilka osób. Był prawnikiem, ale też dziennikarzem
(Pokolenie, Dookoła Świata, Życie Warszawy) i marynarzem.
Profesor był otwarty na ludzi i ciekawy
świata.
Czuję się zaszczycony przyjaźnią, którą mnie obdarzał.
Jerzy Menkes
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz