Trudno
jest dobrać właściwe słowa kiedy odchodzi ktoś Bliski, komu zawdzięcza się nie
tylko niezwykłą przyjacielską serdeczność, wsparcie, życzliwość i uśmiech w
trudnych momentach, ale także – w przypadku wielu z nas – naukową drogę. W dniu
10 lutego 2022 odeszła od nas Pani Profesor Grażyna Michałowska.
Pani
Profesor Grażyna Michałowska była dla społeczności badaczy stosunków
międzynarodowych i prawa międzynarodowego w Polsce jedną z kluczowych postaci.
W 1969 roku ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim. W
1976 roku uzyskała doktorat z nauk
politycznych i wtedy też związała
swoje życie na lata z powstałym w tym samym roku Instytutem Stosunków
Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. W
1991 roku na Wydziale
Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW uzyskała habilitację. W 1997 roku uzyskała
tytuł profesora
nadzwyczajnego Uniwersytetu
Warszawskiego. W 2009 zwieńczyła swoją karierę naukową uzyskując tytuł naukowy
profesora.
Wprowadziła
do polskich badań nad stosunkami międzynarodowymi tematykę kultury, była
pionierką badań nad międzynarodowymi stosunkami kulturalnymi, którym poświęciła
większość swojej zawodowej drogi. Interesowała się także i badała problematykę
praw człowieka, w tym ich uwarunkowań kulturowych.
Do jej najważniejszych monografii należały: Zmienność i instytucjonalizacja
międzynarodowych stosunków kulturalnych (Warszawa 1991), Ochrona praw człowieka w Radzie Europy i
Unii Europejskiej (Warszawa 2007), Problemy
ochrony praw człowieka w Afryce (Warszawa 2008), Kultura w stosunkach międzynarodowych (współredaktorka naukowa, t.
I i II – Warszawa 2013, 2014), Międzynarodowa
ochrona praw dziecka (Warszawa 2016). Jej ostatnią publikacją,
stanowiącą podsumowanie jej życiowego dorobku była monografia UNESCO. Sukcesy, porażki, wyzwania,
Warszawa 2020.
Wiele
lat kierowała Zakładem Studiów Pozaeuropejskich, a następnie Zakładem Prawa
i Instytucji Międzynarodowych w Instytucie Stosunków Międzynarodowych.
Oprócz prowadzenia fantastycznych zajęć z międzynarodowych
stosunków kulturalnych, kultury i cywilizacji europejskiej, historii sztuki i
prawa międzynarodowego publicznego na Uniwersytecie Warszawskim, wykładała
również w Wyższej
Szkole Humanistycznej w Pułtusku oraz w Wyższej Szkole
Ekonomii i Administracji w Kielcach.
Zapamiętamy
ją jednak nie tylko jako znakomitą badaczkę i wykładowczynię. W naszych sercach
zostanie przede wszystkim jako wspaniała Przyjaciółka, Promotorka i Mentorka.
Taka, która pielęgnowała wieloletnie naukowe przyjaźnie na uczelniach w całej
Polsce, śledziła losy swoich wychowanek, wspierała i kibicowała młodym
naukowczyniom i naukowcom. Zapamiętamy ją wszyscy z nieodłącznym papierosem w
ręku, uśmiechem i często ironicznym, ale zawsze ciepłym komentarzem na ustach. Jako
wielbicielkę kryminałów i dalekich podróży. Wspaniałą, oddaną Babcię. Niezwykle
skromną i zdystansowaną do wszelkiej celebry osobę, która zakazała przygotowania
jubileuszowej księgi z okazji okrągłej rocznicy swojej pracy naukowej.
Nic
nie wypełni pustki, jaką po sobie zostawiła. Zostanie jednak nasza wdzięczna pamięć
o Niej.
Requiescat in pace.
W imieniu grona wychowanek i wychowanków,
których inspirowała i wspierała na naukowych ścieżkach
– Hanna
Schreiber
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz