Zgodnie z konkluzjami opublikowanego w październiku 2012 r. tzw. Raportu Liikanena, realizowane w UE doraźne reformy sektora bankowego – w tym ustanowienie europejskiego nadzoru mikro- i makroostrożnościowego, ustanowienie instrumentów płynnościowych, czy podniesienie kwot gwarantowanych depozytów – nie rozwiązały problemów strukturalnych sektora, jak choćby podejmowania nadmiernego ryzyka, czy trudności nadzorczych w odniesieniu do złożonych struktur bankowych. Zasadniczym przesłaniem Raportu Liikanena, niezależnie od prowadzonych w UE prac legislacyjnych między innymi nad zaostrzeniem wymogów kapitałowych (zob. posty nt. CRR/CRD IV), ustanowienia reżimu działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków (BRRD) czy nad powołaniem unii bankowej, było wezwanie do reformy struktur samych banków, a najlepiej rozdzielenie bankowości inwestycyjnej i depozytowo-kredytowej.
Stosownie do rekomendacji z Raportu, a także adekwatnie do zaleceń G20, FSB i BCBS, w ubiegłym tygodniu Komisja Europejska opublikowała Mapę drogową reformy banków unijnych (datowaną na kwiecień). Celem reformy będzie mitygowanie konsekwencji systemowych złego zarządzania największymi bankami, przyczyniając się do ograniczenia ryzyka upadłości instytucji finansowych, a gdyby ta była nieunikniona zapewnienie jej zorganizowanego przebiegu. Obecnie Komisja porówna sytuację zaniechania reform po ukończeniu prowadzonych prac (CRR/CRDIV, BRRD) z przewidywanymi korzyściami i kosztami dalszej reformy strukturalnej banków w trzech podstawowych obszarach:
- wyznaczenia zakresu przedmiotowego typów działalności, które powinny zostać rozdzielone,
- określenia charakteru i zakresu takiego podziału operacyjnego,
- ustanowienia wyłączeń od obowiązku rozdzielenia działalności, odzwierciedlających brak zagrożenia systemowego pochodnego funkcjonowaniu danej instytucji.
Osoby zainteresowane reformą, a które nie wzięły udziału w publicznych konsultacjach prowadzonych przez grupę ekspercka wysokiego szczebla Liikanen’a (zob. Raport z konsultacji), będą jeszcze miały okazję do przedstawienia opinii na specjalnym posiedzeniu organizowanym przez Komisję 17 maja. Na tej podstawie Komisja Europejska zapowiada wystąpienie z inicjatywą legislacyjną w 3 trymestrze b.r., jednak pomijając fakt odrzucenia metody soft law, nie wiadomo nawet jaka forma prawna (dyrektywa czy rozporządzenie) zostanie zaproponowana.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz