1 sierpnia 2014 r. weszła w życie Konwencja Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Obecnie jej stronami jest 14 państw, natomiast 22 państwa (w tym Polska) Konwencję podpisały.
Obszerna informacja na temat Konwencji wraz z informacją o uchwale rządu w sprawie przedłożenia Konwencji do ratyfikacji zamieszczona jest na stronach internetowych Premiera:
Według ONZ konwencja jest złotym standardem polityki antyprzemocowej. Jej ratyfikacja pozwala skuteczniej i bardziej kompleksowo zwalczać przemoc wobec kobiet, w tym przemoc w rodzinie.
Konwencja obejmuje szeroki i różnorodny obszar problematyki związanej z zapobieganiem, zwalczaniem oraz ściganiem przemocy wobec kobiet, w tym przemocy domowej. Celem konwencji jest:
- zapobieganie i zwalczanie przemocy wobec kobiet i przemocy domowej;
- eliminacja wszelkich form dyskryminacji kobiet oraz wspieranie równości kobiet i mężczyzn, w tym przez wzmocnienie pozycji kobiet;
- stworzenie szeroko zakrojonych strategii na rzecz ochrony i wsparcia wszystkich ofiar przemocy wobec kobiet i przemocy domowej;
- ochrona ofiar przemocy;
- skuteczne ściganie i karanie sprawców przemocy.
Konwencja podkreśla związek między osiąganiem równości płci a eliminacją przemocy wobec kobiet w prawie i praktyce. Równość płci zmniejsza zagrożenie przemocą. Dlatego zapobieganie przemocy wiąże się z promowaniem równości płci rozumianej jako równość szans kobiet i mężczyzn, a także solidarne i sprawiedliwe dzielenie się prawami i obowiązkami w życiu rodzinnym i zawodowym. Konwencja nakazuje wprowadzenie odpowiedzialności karnej dla sprawców różnych rodzajów przemocy wobec kobiet.
Chodzi o karanie:
- przemocy domowej (fizycznej, seksualnej i psychicznej);
- napaści seksualnej i gwałtu;
- nękania (stalkingu);
- zmuszenia do zawarcia małżeństwa;
- okaleczania narządów płciowych;
- przymusowej aborcji i sterylizacji.
Konwencja reguluje też kwestie dotyczące migracji i azylu.
Wskazuje na duże znaczenie współpracy międzynarodowej przy osiąganiu określonych w niej celów. Może być uznana za podstawę do udzielania pomocy prawnej
w sprawach karnych, wydalenia lub wykonania wyroków cywilnych lub karnych, nałożonych w związku z przestępstwami, o których w niej mowa.
Nad wdrażaniem przez strony postanowień konwencji czuwa niezależna Grupa ekspertów ds. przeciwdziałania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (GREVIO) oraz składający się z przedstawicieli stron konwencji Komitet Stron. Przedstawiane przez strony sprawozdania krajowe i odpowiedzi na ewentualne, dodatkowe pytania (związane ze sprawozdaniami), stanowią podstawę do sformułowania przez GREVIO wniosków dotyczących zakresu wdrożenia konwencji i ewentualnych propozycji rozwiązań zidentyfikowanych problemów.
Wprawdzie Polska wprowadziła wiele rozwiązań, które zapewniają zwalczanie i zapobieganie przemocy domowej, i dodatkowo wobec kobiet, to jednak kolejne zmiany w prawie są konieczne, zwłaszcza w celu pełnego wypełnienia zobowiązań wynikających z Konwencji. Niezbędna będzie nowelizacja:
- ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (chodzi o rozszerzenie definicji przemocy w rodzinie o przemoc ekonomiczną oraz ofiary i sprawców, których związek się rozpadł, i którzy nie mieszkają razem);
- ustawy o Policji (chodzi o wprowadzenie regulacji określającej uprawnienia Policji do wydania sprawcy przemocy nakazu opuszczenia mieszkania);
- ustawy Kodeks postępowania karnego (ma być możliwe przesłuchanie świadków w formie wideokonferencji);
- ustawy o pomocy społecznej (chodzi o udostępnienie świadczeń pomocowych w zakresie wskazanym przez konwencję w stosunku do pokrzywdzonych cudzoziemców).
W Polsce Konwencja jest obecnie na etapie przyjmowania ustawy wyrażającej zgodę na ratyfikację przez Sejm. Wszystkie dokumenty rządowe związane z procesem ratyfikacji dostępne są tu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz