W sprawie Benkharbouche & Anor angielski Coutr of Appeals orzekł, że ambasady Sudanu i Libanu nie korzystają z immunitetu jurysdykcyjnego w sprawach pracowniczych wszczętych przez pracowników niskiego szczebla. Powództwo w sprawie częściowo miało podstawę w prawie krajowym (Human Rights Act, HRA, mocą którego EKPCz implementowano w angielskim porządku prawnym), a częściowo w prawie UE, mimo że państwa pozwane nie są nim bezpośrednio związane.
Wyrok, który w innych państwach nie powinien dziwić, zasługuje na uwagę choćby dlatego że jak zauważył sam sąd „…the United Kingdom is almost alone among developed countries in continuing to deprive embassy employees occupying subordinate positions of rights of redress in the event of any dispute arising in respect of their employment” (par. 47).
Szczególnie interesujące wydaje się Jednak uznanie horyzontalnego efektu art. 47 Karty praw podstawowych, będącego odpowiednikiem art. 6 EKPCz (prawo do rzetelnego procesu sądowego).
Sąd utrzymał wyrok niższej instancji w części, w której stwierdzono, że skorzystanie przez państwa pozwanego z immunitetu na podstawie art. 4(2) i 16(1) State Immunity Act w tej sprawie naruszało art. 6 EKPCz. Odpowiednio zgodnie z art. 3(1) Human Rights Act sąd uznał, że niemożliwa jest interpretacja ustawy krajowej zgodnie z EKPCz, a na podstawie art. 4(2) orzekł o niezgodności HRA z EKPCz, skutkiem czego w sprawie pominięto oba artykuły SIA. Dodatkowo uznane zostały zarzuty dotyczące m.in. dyskryminacji na tle rasowym jako niezgodnej z art. 47 Karty. Sąd stwierdził, że artykuł 47 ma dostatecznie precyzyjny charakter normatywny, aby wywrzeć skutek horyzontalny i, podobnie jak w powyżej, art. 4(2) i 16(1) zostały w tej sytuacji pominięte w wyrokowaniu.
Omówienie i komentarz UK Human Rights Blog.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz