Ziściły się nadzieje Włoch z opisywanego przez nas pierwszego posiedzenia trybunału arbitrażowego w sprawie Enrica Lexie. Uznawszy prima facie własną jurysdykcję w sprawie (par. 52-55), 29 kwietnia arbitrzy wydali korzystne dla mar. Girrone zarządzenie ws. zawieszenia środka tymczasowego w postaci zakazu opuszczania terytorium Indii, tak aby "nadać rzeczywiste znaczenie względom humanitarnym".
Dopuszczalność wniosku
Jak dowodziły Włochy przedmiotem wniosku do STA nie było uchylenie niekorzystnej decyzji ws. środków tymczasowych przyjętej przez ITLOS, ale zawężenie zakresu stosowania środka zabezpieczającego zastosowanego przez Sąd Najwyższy (par. 60). Taki argument Indie uznały za bałamutny, utrzymując że przedmiotem wniosku jest w istocie to samo, co w przypadku postępowania przed ITLOS, a w sporze nie zaszły nowe okoliczności uzasadniające zmianę wcześniejszego orzeczenia, zatem prośba Włoch godzi w zasadę res iudicata (par. 61-62, 65).
Arbitrzy, odróżniwszy środki tymczasowe dla ochrony odnośnych praw lub przeciwdziałania szkodzie środowiskowej w toku postępowania (art. 290(1), Część XV UNCLOS) od środków tymczasowych zastosowanych przez ITLOS w czasie powoływania trybunału arbitrażowego (art. 290(5) UNCLOS), uznali że podobnie jak w sprawie MOX Plant mają do czynienia z nowym wnioskiem. Odpowiednio, ograniczenie dotyczące zmiany lub ustania okoliczności jako przesłanki modyfikacji środków tymczasowych (art. 290(2) UNCLOS) w tym przypadku nie ograniczają STA (par. 72-74), zatem wniosek Włoch był dopuszczalny.
Doraźna groźba szkody
Następnie trybunał zbadał zaistnienie przesłanek do podjęcia natychmiastowych działań na rzecz zabezpieczenia interesów strony, Mimo że warunek taki nie jest wyrażony wprost w art. 290(1) UNCLOS, uznany został za standard stosowania środków tymczasowych rozpowszechniony w orzecznictwie międzynarodowych sądów i trybunałów (art. 85). Arbitrzy przywołali w tym kontekście choćby decyzje MTSu w Costa Rica v. Nicaragua, czy Timor-Leste v. Australia.
Zachowanie praw a humanitaryzm
Włochy utrzymywały także, że skoro zgodnie z art. 89 UNCLOS Indie nie sprawują jurysdykcji karnej w wyłącznej strefie ekonomicznej (ta bowiem wykonywana jest przez państwo bandery na podstawie art. 92 i 97), w przypadku orzeczenia co do meritum, w myśl którego Indiom nie przysługuje jurysdykcja w sporze, czas który mar. Girrone wówczas spędzi w Indiach będzie stanowić nienaprawialną szkodę. Gdyby natomiast trybunał uznał rację Indii, Włochy przekażą oskarżonego, zatem ograniczenie środka zabezpieczającego nie wyrządziłoby uszczerbku dla wymiaru sprawiedliwości.
Trybunał podkreślił, że kwestia korzystania przez marynarza z immunitetu stanowić będzie dopiero przedmiot badania merytorycznego sprawy (par. 103). Obecnie istotnym czynnikiem pozostają zaś więzi społeczne i rodzinne Salvatore Girrone z Włochami, przede wszystkim z dziećmi, które w ciągu ostatnich 3,5 roku cierpią w wyniku sporadycznej możliwości kontaktów z ojcem, a jak uprzednio orzekał ITLOS względy humanitarne powinny być brane pod uwagę w prawie morza, tak jak i w innych obszarach prawa międzynarodowego (par. 104, 106).
Varia
Trybunał zbadał również inne kwestie jak choćby poszanowania zasady rzetelnego postępowania i adekwatnych zabezpieczeń wykonania zarządzenia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz