Najgłośniejszym
i najszerzej komentowanym owocem obrad Rady Europejskiej z 26-27
czerwca 2014 r. jest przyjęcie przez przywódców państw członkowskich UE
kandydatury J.-C. Junckera na stanowisko Przewodniczącego Komisji (zob.
m.in. komentarze na EUobserver tu i tu).
Równie atrakcyjne medialnie było podpisanie, przy okazji spotkania RE,
układów stowarzyszeniowych z Gruzją, Mołdawią (zob. nasze wcześniejsze
posty tu, tu i tu)
i Ukrainą (w przypadku tej ostatniej - części gospodarczej układu,
polityczna została podpisana jeszcze w marcu - o czym informowaliśmy tutaj).
Jednak
RE, w kontekście konstytuowania się Parlamentu Europejskiego nowej
kadencji i nominacji Junckera, uzgodniła także program strategicznych
priorytetów polityki na najbliższe pięć lat, zachęcając instytucje UE i
państwa członkowskie do pracy nad ich pełnym wdrożeniem. RE przyjęła
również szczegółowe strategiczne wytyczne dotyczące planowania
ustawodawczego i operacyjnego na nadchodzące lata w przestrzeni
wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Ponadto podsumowała "semestr
europejski" 2014 i zapoznała się ze stanem prac przygotowawczych do
przyjęcia nowych ram polityki klimatyczno-energetycznej do roku,
zwłaszcza w odniesieniu do zapewniania bezpieczeństwa energetycznego UE.
Z tych względów warto przyjrzeć się bliżej przynajmniej części konkluzji Rady Europejskiej z 26-27 czerwca.
Pięć
strategicznych priorytetów unijnej polityki na najbliższe pięć lat
zgodnie z programem RE to "silniejsze gospodarki z większą liczbą miejsc
pracy; społeczeństwa zdolne dawać podmiotowość i chronić; bezpieczna
przyszłość energetyczna i klimatyczna; wiarygodny obszar podstawowych
wolności; skuteczne wspólne działania w świecie", co trąci pustawą
nowomową. Na szczęście ramach każdego z priorytetów określono również
priorytetowe zadania szczegółowe, wśród których można znaleźć kilka
konkretów. I tak, w pierwszym (gospodarczym) obszarze Rada Europejska
wskazała m.in. na konieczność pełnego wykorzystania potencjału
jednolitego rynku, w tym stworzenie do 2015 r. jednolitego rynku
cyfrowego, promowanie przedsiębiorczości i tworzenia miejsc pracy
poprzez ułatwianie finansowania inwestycji, zmniejszanie obciążeń
administracyjnych i opodatkowania pracy, a także na potrzebę
inwestowania np. w infrastrukturę transportową, energetyczną i
telekomunikacyjną, w innowacje, badania i edukację (przy efektywnym
wykorzystaniu funduszy strukturalnych), w celu przygotowania gospodarki
na wyzwania przyszłości.
W
wymiarze obywatelskim i społecznym Unia ma, z poszanowaniem kompetencji
państw członkowskich, pomagać "rozwijać umiejętności, uwalniać talenty
oraz tworzyć szanse życiowe dla wszystkich", m.in. intensyfikując walkę z
bezrobociem wśród młodych, propagując model kształcenia się przez całe
życie ukierunkowany na potrzeby nowoczesnej gospodarki oraz ułatwiać
mobilność pracowników, chroniąc prawo wszystkich obywateli UE do
swobodnego przemieszczania się na terytorium państw członkowskich, a
także pomóc w tworzeniu odpowiednich zabezpieczeń i instrumentów
zwalczania nierówności i wykluczenia społecznego (np. za pomocą
wydajnych, sprawiedliwych i perspektywicznych systemów zabezpieczenia
społecznego).
W
ramach kolejnego priorytetu skoordynowane zostały polityka energetyczna
i klimatyczna UE. Cele UE w tym zakresie wyrażają się w hasłach
przystępnej energii dla przedsiębiorstw i obywateli, pewnej energii dla
wszystkich państw członkowskich (poprzez m.in. przyspieszenie
dywersyfikacji dostaw energii i dróg dostaw energii, redukowaniu
zależności energetycznej, w szczególności od jednego źródła lub od
jednego dostawcy i tworzenie niezbędnej infrastruktury) oraz zielonej
energii (promowanie źródeł odnawialnych i walki z globalnym
ociepleniem). W odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i
sprawiedliwości, Rada Europejska podkreśliła konieczność prowadzenia
odpowiedniej polityki migracyjnej, zapobiegania i zwalczania terroryzmu i
przestępczości transgranicznej oraz zacieśniania współpracy między
wymiarami sprawiedliwości państw członkowskich. W tym obszarze RE
przyjęła również, jak już wspomniano, bardziej szczegółowe strategiczne
wytyczne w zakresie planowania legislacyjnego i ustawodawczego.
Wreszcie,
ostatnim priorytetem jest wzmacnianie pozycji Unii w wymiarze
międzynarodowym i jej zaangażowania w sprawy światowe. Jako
najważniejsze zadania unijnej polityki zagranicznej RE wskazała
maksymalizację siły oddziaływania Unii na arenie międzynarodowej (przez
wzmacnianie spójności polityki zagranicznej państw członkowskich i Unii
oraz lepszą koordynację działań zewnętrznych UE), bycie silnym partnerem
w najbliższym otoczeniu UE, angażowanie globalnych partnerów
strategicznych, w szczególności transatlantyckich, w szereg spraw od
handlu i bezpieczeństwa cybernetycznego, poprzez prawa człowieka i
zapobieganie konfliktom, po nieproliferację i zarządzanie kryzysowe, a
także rozwijanie współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony. Tak
wygląda ogólny zarys unijnej polityki na najbliższe pięć lat. Do jego
realizacji RE wezwała i unijne instytucje, i państwa członkowskie. To od
nich zależy, w jakim zakresie uda się osiągnąć wyznaczone w nim cele. A my będziemy obserwować...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz