Konflikty etniczne w Mjanmie (dawnej
Birmie) sięgają czasów odzyskania przez nią niepodległości w 1948 roku. Podczas ostatnich kilkunastu lat m.in. w
stanach Karen, Szan, Kaczin, i Arakan (Rakhine) toczyły konflikty na tle
etnicznym.
Harvard
Human Rights Program (HHRP) od 2004 roku prowadzi badania w ramach Burma
Program, a od 2008 roku dokumentuje zbrodnie międzynarodowe popełnione we wschodniej części kraju. HHRP przez lata
lobbował za powstaniem Komisji Śledczej ONZ w sprawie Birmy. W 2010 roku wsparł je
Specjalny Sprawozdawca ONZ do spraw Mjanmy jak również szereg państw. (zobacz tu) Warto wspomnieć, że pierwszy
Specjalny Sprawozdawca do spraw sytuacji praw człowieka w Mjanmie został
powołany już w roku 1992, a obecnie Sprawozdawcą jest Pani Profesor Yanghee Lee
z Republiki Korei. Raporty składane przez Sprawozdawcę w ostatnich latach,
przyczyniły się do utworzenia przez Radę Praw Człowieka nowego mechanizmu
dokumentacji zbrodni popełnionych w Mjanmie. Niestety rząd Mjanmy, w styczniu
2018 roku zaprzestał współpracy ze Specjalnym Sprawozdawcą uniemożliwiając mu
dalsze prace. Natomiast rząd Bangladeszu umożliwił wizytę Sprawozdawcy i w
dniach od 29 czerwca do 9 lipca 2018 roku odbyła się wizyta mająca za zadanie
dokumentację sytuacji Rohindża w Bangladeszu (zobacz szerzej tu).
Kwestia
prześladowań Rohindżów nie jest nowa, już w grudniu 2009 roku Open
Society Justice Initiative pisało o sytuacji Rohindża i opublikowało raporty o dyskryminacji
i problemach dotyczących tej mniejszości. W 2012 roku Greg Constantine
opublikował książkę Exiled to Nowhere: Burma's
Rohingya, w której przedstawił sytuację Rohindża dokumentując prześladowania od
swoich pierwszych wizyt w Mjanmie w 2006 roku (szerzej tu; The Atlantic napisało o książce Constantina dopiero trzy lata później w
listopadzie 2015 roku zobacz tu).
W
przypadku Mjanmy, organizacje pozarządowe, programy badawcze ośrodków uniwersyteckich jak również indywidualni badacze przez lata
dokumentowali naruszenia praw człowieka i popełnianie zbrodni międzynarodowych.
Pomimo publikowania raportów i nagłaśniania sytuacji w Mjanmie,
pod koniec 2012 roku państwa zaczęły otwierać tam przedstawicielstwa
dyplomatyczne. W tym okresie nastąpił gwałtowny rozwój gospodarczy i napływ zachodnich
inwestycji, którym niekiedy towarzyszyły doniesienia
o naruszeniach praw człowieka (szerzej).
Po
tym jak Mjanma otworzyła granice dla zachodu Barack Obama pod koniec 2012 roku udał się tam z wizytą,
podczas gdy równocześnie, Departament Stanu Stanów Zjednoczonych w raporcie z 2013
roku donosił o trwającym kryzysie humanitarnym i praw człowieka w stanie
Arakan (szerzej tu i
tu).
Pomimo
powszechnej wiedzy o naruszeniach praw człowieka i popełnianiu
zbrodni wojennych przez Tatmadaw - siły zbrojne Mjanmy, przez kilka lat
społeczność międzynarodowa nie podejmowała żadnych konkretnych działań mających
na celu zapobieżenie eskalacji konfliktu w zachodniej Mjanmie i położenie kresu prześladowaniom Rohindża.
Dopiero
rok 2016 rozpoczął medialną kampanię nagłaśniającą sytuację Rohingya w Mjanmie.
1 czerwca ukazała się głośna książka The Rohingyas:
Inside Myanma's Hidden Genocide Azeema Ibrahim'a. Kilka miesięcy później w marcu 2017
roku powstała długo wyczekiwana Niezależna Międzynarodowa Komisja Śledcza w sprawie
Mjanmy. Piętnaście miesięcy po utworzeniu, 18 września 2018 roku Komisja opublikowała raport o masywnych naruszeniach
dokonanych przez siły zbrojne Mjanmy w stanach Arakan, Kaczin i Szan.
Działalność Komisji w bezpośrednio przyczyniała się do powołania przez Radę
Praw Człowieka ONZ nowego mechanizmu dokumentacji zbrodni popełnionych w
Mjanmie. Tak jak w przypadku prac Specjalnego Sprawozdawcy, w chwili obecnej
rząd Mjanmy zerwał współpracę z Komisją Śledczą, utrudniając jej na razie pracę
na terenie kraju.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz