30 stycznia 2014 r. Komisja Europejska przyjęła projekt Decyzji Rady w sprawie zatwierdzenia Konwencji Haskiej
o umowach dotyczących właściwości sądu. Konwencja wprowadza zasady dotyczące
jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń zagranicznych w sprawach
cywilnych i handlowych. Do tej pory Konwencję podpisał i przyjął Meksyk (2007).
W 2009 r. została także podpisana przez UE i USA. Jej wejście w życie stanie
się więc możliwe dopiero kiedy UE albo USA do niej przystąpią.
Uważa się, że zatwierdzenie Konwencji
przez UE zmniejszy niepewność prawa, z którą borykają się obecnie unijne
podmioty uczestniczące w obrocie gospodarczym poza granicami UE. Konwencja
gwarantuje przestrzeganie klauzul dotyczących właściwości sądu oraz zapewnia
uznanie i wykonanie orzeczeń sądów wskazanych w takich klauzulach.
Jak wygląda relacja Konwencji do rozporządzenia Bruksela I, Bruksela I bis oraz Konwencji z Lugano? Wykonywanie w Unii umów
dotyczących właściwości sądu na rzecz sądów w Szwajcarii, Islandii oraz
Norwegii reguluje Konwencja z Lugano. Samo rozporządzenie Bruksela I nie
reguluje jednak wykonywania w Unii umów dotyczących właściwości sądu na rzecz
sądów państwa trzeciego. Luka ta uregulowana zostanie przez Konwencję Haską.
Zgodnie z art. 26 Konwencji, akt
ten wpłynie na stosowanie rozporządzenia
Bruksela I, jeżeli co najmniej jedna ze stron ma miejsce pobytu na terytorium
umawiającego się państwa Konwencji. Postanowienia Konwencji będą miały
pierwszeństwo przed przepisami rozporządzenia dotyczącymi właściwości, z
wyjątkiem sytuacji, gdy obie strony mają miejsce pobytu w UE lub pochodzą z
państw trzecich, które nie są umawiającymi się stronami Konwencji. W
odniesieniu do uznawania i wykonywania
orzeczeń sądowych, rozporządzenie będzie miało pierwszeństwo w sytuacjach, gdy
zarówno sąd, który wydał orzeczenie, jak i sąd, do którego wpłynął wniosek o
uznanie i wykonanie orzeczenia, znajduje się na terytorium Unii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz