Działalność Komitetu Zarządzającego ds. Praw Człowieka
(Steering Committee on Human Rights,
CDDH) Rady Europy tradycyjnie cieszy się mniejszym zainteresowaniem – nawet
dla osób zawodowo zajmujących się systemem strasburskim – w porównaniu z działalnością
Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Jest to zupełnie zrozumiałe, bo trudno
polemizować z tezą, że to orzecznictwo strasburskie stanowi najważniejszy punkt
odniesienia w analizach standardów ochrony praw człowieka w Europie. Pamiętajmy
jednak, że nie samym orzecznictwem żyje człowiek, a system strasburski to nie
tylko ETPC i organy kontrolno-monitorujące (CPT, ECSR, ECRI, Komisarz Praw
Człowieka RE, itd.), lecz także współpraca międzyrządowa państw członkowskich
Rady Europy, realizowana głównie w CDDH i podkomitetach o bardziej
wyspecjalizowanym mandacie. To właśnie w tym obszarze systemu powstają nowe
pomysły reformatorskie mechanizmu kontrolnego EKPC, projekty zaleceń Komitetu
Ministrów RE czy opracowania analityczne. Dlatego warto mieć na oku „agendę”
CDDH.
Szczególnie jedno z ostatnich tego typu opracowań
należy polecić uwadze PT Czytelników bloga PPM. Wprawdzie zostanie ono
sfinalizowane dopiero we wrześniu br., ale od niedawna można zobaczyć w domenie
publicznej „zaawansowany” projekt, który nosi nazwę Draft chapters of the future CDDH Report on the place of the European
Convention on Human Rights in the European and international legal order. Został
on przyjęty na czerwcowym posiedzeniu CDDH i jest dostępny tutaj.
Na temat Europejskiej Konwencji Praw Człowieka jako
umowy międzynarodowej (i szerzej – w kontekście prawa międzynarodowego) wylano
już morze atramentu, stąd można by zapytać, czy kolejne opracowanie na ten
temat było rzeczywiście potrzebne. Odpowiadając dialektycznie: widocznie było,
skoro powstało.
Projekt dotyczy tematów dogłębnie przeanalizowanych w
doktrynie, skądinąd wciąż bardzo aktualnych, tj.:
- metodologii interpretacji EKPC przez Trybunał i jego podejścia do prawa
międzynarodowego,
- interakcji pomiędzy rezolucjami Rady Bezpieczeństwa a Europejską
Konwencją Praw Człowieka,
- interakcji pomiędzy międzynarodowym prawem humanitarnym a EKPC,
- interakcji pomiędzy EKPC a innymi międzynarodowymi instrumentami z
zakresu praw człowieka, których stronami są państwa członkowskie Rady Europy.
Lekturę i ocenę treści
projektu raportu należy pozostawić PT Czytelnikom, ale trudno powstrzymać się
od komentarza, że w obecnej postaci projekt jest dość eklektyczny pod względem
treści i formy, tj. fragmenty bardzo podręcznikowe (aż do bólu) albo
przypominające skrypt wykładu przeplatają się z „zaawansowanymi” uwagami,
głównie – choć nie tylko – na tle
orzecznictwa ETPC. Spore fragmenty tego projektu można byłoby skrócić lub
pominąć bez uszczerbku dla jego esencji. Wspomniana eklektyczność to zapewne
efekt tworzenia raportu przez podkomitet roboczy złożony z przedstawicieli
państw (DH-SYSC-II) z udziałem ekspertów zewnętrznych, a także Sekretariatu RE.
Zachęcająco brzmią śródtytuły każdej z części raportu („Challenges and possible
solutions”); niestety nie zawsze treść tych konkluzji jest intelektualnie
ożywcza.
Autor: Prof. Michał Balcerzak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz