Minister gospodarki Argentyny podpisał porozumienie w sprawie spłaty pięciu amerykańskich wierzycieli realizując tym samym wyroki arbitrażowe ICSID w sporach na tle kryzysu gospodarczego z 2001 roku (Ambito, Se firmó acuerdo para pagar juicios en el CIADI). Argentyna wypłaci przeszło 500 mln$ w nowych obligacjach o tej samej wartości i takim oprocentowaniu, przy czym 10% wierzytelności będzie musiało zostać reinwestowane w BAADE (Bono Argentino de Ahorro para el Desarrollo Económico, Obligacje argentyńskie dla rozwoju gospodarczego).
Mimo że w narracji argentyńskiej podpisanie Settlement Agreement przedstawiane jest jako sukces konsekwentnie realizowanej polityki, sam kompromis rzekomo zostałby ogłoszony już w 2009 roku gdyby nie konflikt wewnętrzny między bankiem centralnym a ministerstwem finansów, a pięć spółek było skłonnych do redukcji kwoty dłużnej i oprocentowania, sytuacja nie jest jednoznaczna.
Przede wszystkim mimo automatycznego skojarzenia z opisywanym przez nas kilkukrotnie (np.: tu, tu czy tu) sporem z holdout creditors z obligacji, obsługę których Argentyna zawiesiła w 2001 roku, to niekoniecznie jest ta sama grupa. Przykładowo jedną ze spółek, który podpisały porozumienie, jest Blue Ridge Investments, której wierzytelność odkupiona od CMS ma jednak związek z wyrokiem ICSID w sprawie wywłaszczenia inwestycji gazowej. Mimo że wydarzenia miały związek z kryzysem roku 2001, to CMS nie było właścicielem spornych obligacji, natomiast wspólny obu sporom był fakt odmowy wykonania wyroku mimo groźby Blue Ridge Investments sprzedaży wierzytelności Elliot Management Corp (do której należy NML Capital, jeden z najbardziej zawziętych wierzycieli w sprawie argentyńskich pożyczek).
Wreszcie stałym elementem dotychczasowych sporów pochodnych odmowie Argentyny realizacji swoich zagranicznych zobowiązań, nawet w przypadku niekorzystnego rozstrzygnięcia arbitrażowego, było zmuszanie wierzycieli do wszczęcia przed sądami argentyńskimi pełnej procedury sądowej celem wykonania wyroku (FT, Argentina tries to settle with holdouts. Not those ones though). Dodatkowo w przypadku wierzycieli, którzy nie przystąpili do porozumienia restrukturyzacyjnego Argentyna jednostronnie próbowała narzucić nowe warunki spłat, podobnie jak w tym przypadku, poprzez emisję nowych obligacji w prawie krajowym.
Na koniec przytoczony powyżej przykład "niemal-kompromisu" z 2009 roku każe ostrożnie podchodzić do faktycznej doniosłości porozumienia.
Nie sposób jednak zakładać, żeby ostatnie posunięcie władz argentyńskich nie było adresowane również to stron sporu na tle pożyczek, bowiem mimo korzystnego dla wierzycieli zeszłorocznego rozstrzygnięcia sądu amerykańskiego, sprawa pozostaje daleka od jej sądowego zakończenia, zatem obie strony mogłyby mieć interes w osiągnięciu porozumienia na tym etapie. Dodatkowo kontekstem dla Settlement Agreement są nadzieje Argentyny na przekonanie Stanów Zjednoczonych do powstrzymania się od dalszego sabotowania jej działań na rzecz pozyskania finansowania z organizacji międzynarodowych, przede wszystkim z MBOiR.
Na koniec przytoczony powyżej przykład "niemal-kompromisu" z 2009 roku każe ostrożnie podchodzić do faktycznej doniosłości porozumienia.
Nie sposób jednak zakładać, żeby ostatnie posunięcie władz argentyńskich nie było adresowane również to stron sporu na tle pożyczek, bowiem mimo korzystnego dla wierzycieli zeszłorocznego rozstrzygnięcia sądu amerykańskiego, sprawa pozostaje daleka od jej sądowego zakończenia, zatem obie strony mogłyby mieć interes w osiągnięciu porozumienia na tym etapie. Dodatkowo kontekstem dla Settlement Agreement są nadzieje Argentyny na przekonanie Stanów Zjednoczonych do powstrzymania się od dalszego sabotowania jej działań na rzecz pozyskania finansowania z organizacji międzynarodowych, przede wszystkim z MBOiR.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz