1 stycznia 2014 r. wszedł w życie nowy system preferencji celnych Unii Europejskiej, wprowadzony na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 978/2012, który ma obowiązywać przez najbliższe dziesięć lat. W nowym rozporządzeniu, mimo utrzymania dotychczas obowiązujących trzech programów - ogólnego GSP, specjalnego systemy motywacyjnego GSP+ oraz Everything But Arms (EBA) dla państw najsłabiej rozwiniętych, wprowadzono wiele bardzo istotnych zmian.
Dotyczą one przede wszystkim GSP+. Chociaż utrzymano dotychczasowy system, w którym otrzymanie dodatkowych preferencji zależne było od ratyfikacji określonych konwencji międzynarodowych dotyczących ochron praw człowieka, good governance oraz ochrony środowiska (jedną konwencję z listy usunięto, jedną dodano), zmieniony został system oceny spełnienia tego warunku. Nie wystarczy już sama ratyfikacja, konieczna będzie również efektywna implementacja, weryfikowana przez Komisję Europejską.
Znaczące zmiany nastąpiły również w zakresie samej procedury przyznawania GSP+. Zostały one określone w rozporządzeniu delegowanym Komisji nr 155/2013. Przede wszystkim państwa ubiegające się o GSP+ będą mogły składać wnioski przez cały czas. Obecnie państw które spełniają warunki ekonomiczne kryteria kwalifikacji na potrzeby GSP+ jest zaledwie 35 (lista). 30 grudnia Komisja Europejska ogłosiła listę 10 państw które otrzymały preferencje w ramach GSP+ od 1 stycznia 2014 r. 9 z nich (Armenia, Boliwia, Republika Zielonego Przylądka, Kostaryka, Ekwador, Gruzja, Mongolia, Paragwaj i Peru) korzystało z GSP+ już wcześniej, natomiast nowy w tym gronie jest Pakistan.
Lista ta znacznie się zatem zmniejszyła, gdyż dotychczas ze statusu GSP+ korzystało 16 do 18 państw (w różnych okresach), a już wkrótce status ten utracą także te z nich, które otrzymają preferencyjny dostęp do unijnego rynku na podstawie wynegocjowanych lub podpisanych umów handlowych(Kostaryka, Peru i Gruzja).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz