Pytanie to zostało skierowane w trybie prejducyjalnym do Trybunału Sprawiedliwości UE przez niemiecki sąd (Landgericht Dortmund) w połowie 2013 r. W zeszłym tygodniu pojawiło się rozstrzygnięcie w tej sprawie. W ocenie Trybunału decydujące jest brzmienie klauzuli.
Powództwo przed niemiecki sąd zostało złożone przez przedstawicieli przemysłu celulozowo-papierniczego przeciwko dostawcom nadtlenku wodoru w związku naruszeniem przez dostawców zakazu kartelowego przewidzianego w art. 81 WE/art. 101 TFUE i art. 53 EOG. Na bazie tak ukształtowanego stanu faktycznego powstało pytanie o to czy wymóg skutecznego stosowania zakazu karteli pozwala na uwzględnienie klauzul arbitrażowych i klauzul dotyczących jurysdykcji zawartych w umowach o dostawy, jeśli prowadzi to do wyłączenia sądu mającego jurysdykcję międzynarodową na podstawie art. 5 pkt 3 lub art. 6 pkt 1 rozporządzenia (WE) nr 44/2001 wobec wszystkich pozwanych lub wszystkich albo części dochodzonych roszczeń.
Trybunał rozstrzygnął, że interpretacja art. 23 ust. 1 rozporządzenia Nr 44/2001 (artykuł ten przewiduje regulację dotyczącą umowy o jurysdykcję) pozwala na zastosowanie klauzuli jurysdykcyjnej, a tym samym wyłączenie sądu, który byłby właściwy na zasadach ogólnych ale tylko pod warunkiem, że klauzula ta wprost odnosi się do sporów dotyczących odpowiedzialności wynikającej z naruszenia prawa konkurencji.
Pełne uzasadnienie orzeczenia dostępne jest tutaj - C‑352/13.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz