Europejski Trybunał Praw Człowieka po raz kolejny musiał zmierzyć się z żądaniem powstrzymania realizacji decyzji władz krajowych w sprawie zatrzymania leczenia podtrzymującego życie. I tym razem, podobnie jak w sprawie Gard przeciwko Zjednoczonemu Królestwu, na blogu pisaliśmy o tej sprawie tu i tu, skarga została złożona przez obywatela Wlk. Brytanii, ojca nieuleczalnie chorego niemowlaka, który sprzeciwiał się prawomocnemu orzeczeniu londyńskiego High Court nakazującemu personelowi szpitala zatrzymanie uporczywej terapii i podjęcie leczenia paliatywnego. Sprawa Haastrup p. Zjednoczonemu Królestwu wywołała ogromne zainteresowanie opinii publicznej w Wielkiej Brytanii (patrz tu), a ETPCz zajął się nią w trybie priorytetowym. W dniu 26 lutego Trybunał odrzucił wniosek skarżącego, złożony tego samego dnia, o zastosowanie zarządzenia tymczasowego w postaci nakazania szpitalowi kontynuowania terapii (polegającej na stałej wentylacji) do czasu rozstrzygnięcia skargi. W dniu 2 marca skarżący złożył więc skargę, którą Trybunał odrzucił w dniu 6 marca. Decyzja zapadła w składzie komitetu złożonego z trzech sędziów, którzy uznali, że w świetle posiadanego materiału i w zakresie, w jakim postawione zarzuty znajdują się w kompetencji ETPCz, skarga nie ujawnia naruszenia praw i wolności gwarantowanych w Konwencji i Protokołach. Decyzja Trybunału nie została opublikowana.
Konkluzja Trybunału niewątpliwie potwierdza, iż w przypadku przestrzegania przez władze krajowe procedur dotyczących zaprzestania uporczywej terapii i dogłębnego zbadania przez właściwe sądy krajowe ewentualnego sprzeciwu rodziny przeciwko takiej decyzji, nie będzie ona obarczona skutkiem naruszenia praw i wolności gwarantowanych Konwencją; w szczególności zaprzestanie uporczywej terapii nie będzie sprzeczne z art. 2 Konwencji statuującym prawo do życia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz