Wczoraj (25 kwietnia) Sąd wydał orzeczenie w sprawie T‑526/10 Inuit Tapiriit Kanatami i inni p. Komisji o stwierdzenie nieważności rozporządzenia Komisji (UE) nr 737/2010 z dnia
10 sierpnia 2010 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1007/2009
w sprawie handlu produktami z fok (Dz.U. L 216, s. 1). Sąd nie znalazł przesłanek do stwierdzenia nieważności rozporządzenia.
Inuit Tapiriit Kanatami jest to stowarzyszenie reprezentujące kanadyjskich Inuitów (Eskimosów). Pozostali skarżący to stowarzyszenia i przedsiębiorstwa zajmujące się pozyskiwaniem skór fok oraz handlem nimi, przede wszystkim z Kanady. Zaskarżyli oni rozporządzenie (UE) 737/2010 twierdząc, że niegodnie z prawem zostało wydane podstawowe rozporządzenie (WE) nr 1007/2009 (wnieśli też o stwierdzenie jego bezskuteczności na podstawie art. 277 TFUE), w szczególności że nie jest właściwa jego podstawa prawna, czyli art. 95 TWE (obecnie art. 114 TFUE) oraz że zostało ono wydane z naruszeniem zasad pomocniczości i proporcjonalności, a także z naruszeniem praw podstawowych.
Sąd nie podzielił tych wątpliwości uznając ogólny przepis dotyczący harmonizacji za właściwą podstawę prawną w tej sprawie. Odwołał się również do ogólnej zasady określonej obecnie w art. 13 TFUE nakazującej wzięcie pod uwagę przez prawodawcę dobrostanu zwierząt przy przyjmowaniu wszystkich aktów prawa UE, w tym tych mających za cel poprawę funkcjonowania rynku wewnętrznego. Sąd nie podzielił także wątpliwości dotyczących zasady pomocniczości, ze względu na brak argumentacji ze strony skarżących. W stosunku do zarzutu niezgodności z prawami podstawowymi Sąd stwierdził, że prawa Eskimosów zostały w sposób należyty zabezpieczone w rozporządzeniu, gdyż przewidziano w nim wyjątek od ogólnego zakazu handlu skórami fok dla skór pochodzących z polowań prowadzonych
tradycyjnie przez Eskimosów i inne społeczności autochtoniczne
i przyczyniających się do ich utrzymania. Sąd stwierdził także, że Komisja nie nadużyła władzy przy wydawaniu rozporządzenia.
Sprawa ta jest ściśle powiązana ze sprawą T-18/10 o stwierdzenie nieważności rozporządzenia podstawowego. We wrześniu 2011 r. Sąd wydał postanowienie o jej odrzuceniu jako
niedopuszczalnej, ze względu na brak możliwości wniesienia skargi o stwierdzenie nieważności przez podmioty indywidualne na podstawie art. 263 akapit 4 TFUE. W sprawie tej wniesiono odwołanie C-583/11 P. Rzecznik generalna Juliane Kokkot przedstawiła w styczniu opinię, w której proponuje oddalenie odwołania.
Jak donosi EUobserver, po wczorajszym orzeczeniu Sądu, Kanada zapowiedziała złożenie skargi w tej sprawie do WTO. Już obecnie rozstrzygana jest sprawa European Communities — Measures Prohibiting the Importation and Marketing of Seal Products
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz